نقش بیمه اجباری در جبران خسارت های زیست محیطی ناشی از ‏آلودگی های نفتی

منابع نفتی نعمتی خدادادی است که استخراج و صادرات آن برای توسعه اقتصادی کشورهای نفت خیز موثر است. اما در کنار آن، حفاظت از محیط زیست از تکالیف عمومی همه کشورهاست. در میان آلاینده هایی که محیط دریایی را تحت تاثیر قرار می دهند، نفت و فرآورده های نفتی دارای اهمیت است؛ چراکه مواد نفتی، حتی در مقادیر ناچیز، خسارت های فراوانی را بر سازوکار دریایی و ساکنان آن محیط وارد می آورد که جبران آن با توجه به حجم بالای آلودگی به سادگی امکان پذیر نیست. در صنایع نفتی از مرحله اکتشاف و حفاری تا توسعه میادین و پالایش و حمل ونقل نفت، خطر آلوده کردن محیط زیست وجود دارد و به این خاطر در اسناد متعدد بین المللی و داخلی به موضوع کنترل آلودگی های نفتی پرداخته شده است. در آلودگی های نفتی شناخت مسیول دشوار و در فرض شناسایی نیز معمولا جبران خسارت های سنگین از توانایی وی خارج است. ازاین رو: اولا، نظام مسیولیت مبتنی بر تقصیر مناسب این خطر فراگیر نیست و نظریه مسیولیت مطلق مناسب تر است؛ ثانیا، تحصیل پوشش های بیمه ای روشی اجرایی برای تامین هدف این نوع نظام مسیولیت است.