شناسایی شاخص های هم کنش پذیری سیستم های اطلاعاتی دانشگاه های ایران

هدف پژوهش شناسایی و رتبه بندی شاخص های هم کنش پذیری سیستم های اطلاعاتی دانشگاهی ایران و ارایه مدل پیشنهادی است.

روش شناسی:

 پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و از نوع کیفی است. در این  مطالعه ابتدا تنوع سیستم های اطلاعاتی در دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی شناسایی شد. سپس با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، جستجو در اینترنت و پایگاه های اطلاعات علمی مختلف پیشینه های مرتبط با موضوع هم کنش پذیری سیستم های اطلاعاتی مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه با مرور پیشینه های تحقیق شاخص های مهمی که در مطالعات پیشین بررسی شده بودند استخراج گردیدند. شاخص های استخراجی با روش دلفی در سه راند ارزیابی شد. گردآوری داده ها با ابزار چک لیست انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه متخصصان کلیدی و خبرگان حوزه سیستم های اطلاعاتی و مدیران فناوری اطلاعات در دانشگاه آزاد اسلامی بودند. حجم نمونه 25 نفر از صاحبنظران و خبرگان در این حوزه بود که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. داده ها با نرم افزارهای اکسل، اکسپرت چویس و اس.پی.اس.اس 23 مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.

یافته ها نشان داد که شاخص های هم کنش پذیری سیستم های اطلاعاتی دانشگاهی ایران در سه دسته شاخص های فنی، معنایی و فرآیندی قرار می گیرند. رتبه بندی در سطح زیرمعیارها نشان داد که زیرمعیار قابلیت تعامل و تبادل داده با سیستم های اطلاعاتی (فنی)، قابلیت کدینگ علایم آموزشی و دانشگاهی (معنایی) و سازوکار اطلاع رسانی در مورد ارایه و به روز رسانی در رتبه اول قرار دارند.

نتیجه گیری:

 توجه به بهبود و ارتقای شاخص های هم کنش پذیری سیستم های اطلاعاتی دانشگاهی موجب تسهیل در همکاری سیستم ها با یکدیگر و بالارفتن  بهره وری، اثربخشی، کارایی و بهبود فعالیت های کاری دانشگاهی می شود.