کاربست معنامند نما در ترکیب بندی های سینمایی رمان «اقودک إلی غیری» از عائشه ارناووط

از دوره ای که تصاویر پرده سینما سیری دراماتیک به خود گرفت، داستان و ادبیات تا حد زیادی فیلم نامه ها را تحت تاثیر قرارداد، اما از دهه هشتاد به بعد، سینما بر داستان نویسی تاثیر گذارد و آن را به سوی تصویری شدن کشاند. نویسندگان بعد از این دوران، جنبه های تصویری داستان هایشان قوی تر از نویسنده های پیش از پیدایش سینما شد؛ چراکه میل به دیده شدن روایت های داستانی در ابعادی وسیع تر و هیجان انگیزتر، آن ها را به فیلم نامه ای نوشتن داستان ترغیب نمود. در این میان، از جمله ظرفیت هایی که در داستان نویسی مدرن به عنوان الگویی فنی در تصویرسازی، مطمع نظر داستان نویسان قرار گرفت، ترکیب بندی سینمایی نما بود. ترکیب بندی، فرمی با کارکرد های معنامند در روایت پردازی است که به نما پرداز این امکان را می دهد تا موضوع تصویر را انتخاب، تفکیک و محدود کند تا آنچه از لحاظ ادراکی و احساسی از اهمیت بیشتری برای مخاطب برخوردار است را به نمایش درآورد. عایشه ارناووط، شاعر و نویسنده سوری-آلبانیایی با سابقه بازیگری در سینما و تیاتر، از روایت پردازانی است که در رمان «اقودک إلی غیری» رویکرد آگاهانه ای به این فن سینمایی داشته است؛ از این رو، جستار حاضر می کوشد تا به شیوه توصیفی-تحلیلی، بازتاب های معنابخش ترکیب بندی نما را در روایت او مورد کاوش قرار دهد. نتیجه پژوهش نشان می دهد که ارناووط با جلوه های متعددی از کادربندی نظیر قاب بندی در عمق، شیوه پرده عریض، قاب در قاب، قاب بندی خارج از کادر و کادربندی متحرک، کوشیده تا جوانب بسیاری از داستان را از رهگذر قاب و به روایت تصویر به نمایش بگذارد تا از این رهگذر، مخاطب به صورت همه جانبه تری با جزییات داستان روبه رو شود