نقش یادگیری الکترونیکی بر انتقال آموزش به محیط کار در میان کارکنان دانشگاه هوایی شهید ستاری

توسعه سازمان ها در گرو ارتقاء توانمندی منابع انسانی است. سازمان ها برای حل این مشکل گریزی از حفظ و پرورش نیروی انسانی ندارند. دراین راستا، آموزش الکترونیکی به عنوان ابزار پیشرفت، پاسخگوی نیاز سازمان های یادگیرنده است چراکه انتقال آموزش عنصر اصلی پایداری سازمان می باشد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف شناسایی نقش یادگیری الکترونیکی برانتقال آموزش به محیط کار در میان کارکنان دانشگاه هوایی شهید ستاری انجام پذیرفت.

این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری اطلاعات همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش را کلیه کارکنان دانشگاه هوایی شهید ستاری درسال 1400-1401 تشکیل دادند که تعداد آن ها 700 نفر بود. نمونه آماری پژوهش نیز براساس جدول کرجسی و مورگان و نمونه گیری تصادفی ساده 248 نفر برآورد شدند. ابزار پژوهش دو پرسش نامه استاندارد یادگیری الکترونیکی ویتکینز (2004) و پرسش نامه انتقال آموزش شمس مورکانی و عباسی کسانی (1395) بود که روایی محتوایی آن ها از نظر متخصصان تایید و پایایی نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 87/0 و 91/0 محاسبه گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری استفاده گردید.

یافته ها: 

نتایج پژوهش حاضر در هر سه فرضیه تدوین شده نشان داد؛ ابعاد یادگیری الکترونیکی با هر سه عامل فردی، آموزشی و سازمانی انتقال آموزش به محیط کار در بین کارکنان دانشگاه هوایی شهید ستاری نقش تاثیرگذار و رابطه معناداری دارد یعنی آموزش های مذکور باعث افزایش عملکرد کارکنان شده است.

نتیجه گیری: 

بنابراین یادگیری الکترونیکی به عنوان شیوه نوین یاددهی-یادگیری، موجب شده تا میزان دستیابی به اهداف سازمانی و نتایج مورد انتظار بیشتر شود. دلیل این امر نیز انعطاف پذیری در یادگیری الکترونیکی می باشد. چراکه از طریق چنین آموزشی همه کارکنان می توانند در هر زمان و مکانی یاد گرفته و در محیط کار نیز عملکرد بهتری داشته باشند