تحلیل چارچوب های تساهل و مدارا در شاخص های فکری نواندیشان دینی ایران و لیبرالیسم

لیبرالیسم به صورت یک اصطلاح اندیشه سیاسی، معانی زیادی داشته است.این اصطلاح دلالت داردبردیدگاه یا خط مشی های کسانی که گرایش اولیه شان درسیاست و حکومت کسب یا حفظ میزان معینی آزادی از قید نظارت یاهدایت دولت یاعوامل دیگری است که ممکن است برای اراده انسانی نامطلوب به شمارآید.سوال اصلی در این پژوهش اینگونه مطرح شدکه چه نسبتی میان مفهوم مدارادر مکتب لیبرالیسم بامدارا درنزدنواندیشان دینی در ایران می توان برقرار نمود؟در این راستاچنین فرض شدکه چهارچوب هاوشاخص های فکری نواندیشان دینی ایران افتراق های عمیقی درحوزه ارزش هاوتربیت اخلاقی بااندیشه های لیبرالیسمی دارد. این تحقیق از نظر هدف از نوع کاربردی و از لحاظ شیوه انجام ازنوع تحقیقات توصیفی ازنوع همبستگی می باشد که با تکیه بر نابع کتابخانه ای به بررسی موضوع پرداخته است. بررسی ها نشان داده است که این ارزش دردو مکتب مذکور مفهوم یکسانی دارد. اما در مورد این ارزش نیز تفاوت ظریفی وجود دارد. اگر تساهل به منزله صفتی اخلاقی به معنای آسان گرفتن، مدارا کردن، جوانمردی، بلندنظری وآزادگی به کار رود مورد تایید اسلام است.اما تساهل به معنی بی تفاوتی کامل نسبت به باورها ورفتارهای اخلاقی افراد وگروه های مختلف به نسبیت اخلاقی می انجامد. بر این اساس هرکس می تواند دارای هرنوع باورو رفتار اخلاقی باشدودیگران نه تنها نبایدبرای اومزاحمتی ایجاد کنند بلکه بایدگوناگونی وتفاوت راتوصیه وتشویق نمایند.