اعمال تحریم های هوانوردی تهدیدی برای صلح و امنیت بین المللی

مروری بر معاهده هوانوردی کشوری بین المللی موسوم به معاهده شیکاگو گویای آن است که هوانوردی کشوری می تواند نقشی دوگانه را در زمنه صلح و امنیت بین المللی ایفاء نماید. از این رو معاهده 1944 شیکاگو در مقدمه خود ضمن یادآوری نقش مثبت هوانوردی کشوری در"ایجاد و حفظ دوستی و تفاهم میان دولت ها و مردم جهان"، متذکر شده است که"سوء استفاده از هوانوردی کشوری بین المللی می تواند به تهدیدی برای امنیت عمومی تبدیل گردد". به این ترتیب معاهده مذکور آثار منفی آن را بر صلح و امنیت بین المللی از نظر دور نداشته است. حال اگر اثبات گردد که تحریم های تحمیلی بر هوانوردی کشوری دولت ها گاه موجب سوء استفاده از هوانوردی کشوری می شود، این پرسش مطرح می شود که آیا این امر به صراحت ماده(4) معاهده مذکور، نقض معاهده شیکاگو و سوء استفاده از هوانوردی کشوری به شمار نمی آید و در نتیجه صلح و امنیت بین المللی را به مخاطره نمی اندازد؟ پاسخ نگارندگان به این پرسش با توجه به بررسی‎هایی که در این مقاله صورت گرفته است حاکی از آن است که اولا- آثار منفی تحریم های هوانوردی بر صلح و امنیت بین المللی بیش از تاثیرات مثبت آن است؛ و ثانیا- تحریم های هوانوردی در این صورت به ابزاری برای نقض معاهده شیکاگو و سوء استفاده از هوانوردی کشوری مبدل گردیده است.