ارزیابی شرایط عمومی صحت قراردادهای هوشمند از منظر حقوق ایران و آمریکا

قرارداد هوشمند یکی از مصادیق قراردادهای الکترونیک محسوب می شود که خصلت ویژه ی آن، اجرای خودکار برخی مفاد قرارداد است. اگر قرار باشد قرارداد هوشمند را به عنوان یک قرارداد حقوقی شناسایی کنیم، نیاز است تا شرایط عمومی صحت قراردادها در آن احراز شود. شرایط عمومی صحت قراردادها از منظر حقوق ایران و آمریکا منحصر به اهلیت طرفین، تراضی، مورد معامله ی معتبر و مشروعیت جهت معامله است. در پی بررسی های به عمل آمده مشخص گردید اهلیت طرفین در فرایند معمول انعقاد قرارداد هوشمند بررسی نمی شود و نیاز است تا تمهیداتی برای اطمینان از اهلیت سالم متعاملین قرارداد هوشمند اتخاذ شود. تراضی طرفین در قراردادهای هوشمند قابل شناسایی است و به شکل موضوعی احراز می گردد. قراردادهای هوشمند می تواند به شکل معوض یا بلاعوض منعقد گردد که قراردادهای هوشمند بلاعوض و معوض در ایران و قراردادهای هوشمند بلاعوض با شرط عوض و قراردادهای هوشمند معوض در آمریکا معتبر است. در پایان، مشابه با سایر قراردادها، اگر جهت و انگیزه ی داعی از قرارداد هوشمند نامشروع باشد، قرارداد هوشمند باطل خواهد بود.