توانایی سطح فعالیت بدنی، شاخص های چاقی جدید و سنتی در پیش بینی وجود بیماری قلبی عروقی در زنان میانسال و سالمند

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی  ارتباط بین فعالیت بدنی و برخی از شاخص های چاقی جدید و سنتی در زنان مبتلا به بیماری قلبی عروقی و تعیین قدرت این شاخص ها در تشخیص بیماری های قلبی عروقی بود.

در این مطالعه همبستگی-توصیفی، تعداد 334 زن مبتلا به بیماری قلبی عروقی (میانسال: 189 نفر، سالمند: 145 نفر) مراجعه کننده به مرکز قلب مشهد ، و به روش نمونه گیری در دسترس شرکت کردند. سطح فعالیت بدنی با پرسشنامهی بینالمللی فعالیت بدنی ارزیابی شد. شاخص شکل و گردی بدن، توده بدن ، محیط کمر، نسبت دور کمر به باسن و درصد توده چربی اندازه گیری شد. برای بررسی اختلاف متغیرها بین دو گروه میانسال و سالمند از آزمون تی مستقل، تعیین همبستگی بین شاخص های آنتروپومتری از ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن و برای اندازه گیری قدرت پیشگویی و تعیین نقاط برش شاخص ها از منحنیROC  استفاده شد.

در هر دو گروه میانسال و سالمند شاخص گردی بدن ارتباط مثبت با دور کمر، شاخص توده بدنی، نسبت کمر به ران و توده چربی و با سطح فعالیت بدنی رابطه منفی داشت. در بیماران میانسال شاخص گردی بدن و در بیماران سالمند دور کمر دارای بیشترین سطح منحنی بودند. نقاط برش برای گردی بدن، شکل بدن و سطح فعالیت بدنی در گروه میانسال به ترتیب 41/5، 083/0، 1/984 و در گروه سالمند به ترتیب 8/5، 086/0 و 7/789 بود.

 شاخص گردی بدن و دور کمر در پیشگویی احتمال وجود بیماری های قلبی عروقی در زنان بیمار میانسال و سالمند شاخص های بهتری می باشند.