پیش بینی فرسودگی شغلی بر اساس رضایت شغلی، تعهد سازمانی، هوش هیجانی و صفات پنج گانه شخصیت در پرستاران شهر کرمانشاه

فرسودگی شغلی نوعی واکنش تاخیری به عوامل مزمن تنش زای محل کار است که اثرات سوء متعددی بر پرستار و سازمانی که وی در آن مشغول به کار است، دارد. هدف از انجام این مطالعه پیش بینی فرسودگی شغلی بر اساس رضایت شغلی، تعهد سازمانی، هوش هیجانی و نوع شخصیت در پرستاران است.

 مطالعه حاضر از نوع تحلیلی مقطعی بود که به روش نمونه گیری سهمیه ای بر روی 250 پرستار شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر کرمانشاه انجام شد. در این راستا، ابتدا پرسش نامه فرسودگی شغلی مازلاک توسط تمام افراد موردمطالعه پژوهش تکمیل گردید و سپس افرادی که دارای فرسودگی شغلی بالا بودند، وارد مرحله دوم پژوهش شدند. در این مرحله، پرسش نامه های رضایت شغلی بری فیلد، صفات پنج گانه شخصیت نیو، هوش هیجانی شرینگ و تعهد شغلی بلاو توسط آنان تکمیل گردید. درنهایت، اطلاعات تکمیل شده وارد نرم افزار SPSS نسخه 23 شد و مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت.

 یافته ها نشان دادند که 84% از پرستاران دچار فرسودگی شغلی بودند و میزان رضایت شغلی، هوش هیجانی، تعهد سازمانی و نمرات صفات پنج گانه شخصیتی در پرستاران موردمطالعه بالاتر از حد متوسط بود. هیچ یک از متغیرهای رضایت شغلی، تعهد سازمانی، هوش هیجانی و نوع شخصیت قادر به پیش بینی فرسودگی شغلی نبودند و فرسودگی شغلی در پرستاران با سابقه کمتر از 5 سال بیشتر از سایر گروه ها بود. همچنین، تعهد شغلی با سن و سابقه کاری ارتباط معناداری داشت. ازنظر صفات پنج گانه شخصیت و در هر 5 مقوله، بیشتر افراد در گروه افراد میانه بودند. بیشترین فرسودگی شغلی در افراد مونث و متاهل و در پرستاران با درآمد پایین بود

 نتایج مطالعه حاضر نشان داد که هیچ یک از متغیرهای رضایت شغلی، تعهد سازمانی، هوش هیجانی و نوع شخصیت قادر به پیش بینی فرسودگی شغلی نبودند و ارتباط معنی داری بین این متغیرها و فرسودگی شغلی کشف نشد. نتایج این مطالعه، مدیران و مسیولین نظام پرستاری را یاری می کند تا در برنامه ریزی های مدیریتی سازمان بهداشتی، در راستای کاهش فرسودگی شغلی، عدم ارتباط یافت شده در این مطالعه را مدنظر قرار داده و بدین ترتیب از اتلاف منابع مالی و زمانی موجود در راستای کاهش فرسودگی شغلی در مسیری غلط پیشگیری شود.