مسئولیت اجتماعی دانشگاه ها در مقابله با بحران کرونا (کووید 19)

شیوع و تداوم ویروس همه گیر کرونا، مردم و دولت را با روزهای سخت و سهمگینی مواجه کرد. در این مدت خسارت ها و زیان های جبران ناپذیری بر کشور تحمیل شد. دانشگاه ها به عنوان نهاد علمی و مردمی در وقوع بحران ها، در کنار دولت ها نقش هادی، راهنما، آگاه کننده و تسهیل کننده را دارند و وظایف خود را در قالب مسیولیت اجتماعی انجام می دهند. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی مسیولیت اجتماعی دانشگاه ها در زمان بحران به ویژه بحران کرونا بود تا ضمن تبیین ابعاد مسیولیت اجتماعی، شاخص ها و اقدامات و فعالیت نمونه انتخاب شده از دانشگاه های ایران بررسی و تحلیل شود. این پژوهش اکتشافی از نظر هدف توسعه ای و از نظر روش تجربی و از دید صبغه پژوهش کیفی بود. ابزار جمع آوری اطلاعات مطالعات کتابخانه ای و بررسی سایت دانشگاه ها و روش غالب در این پژوهش اسنادی بود. برای روایی و تقلیل داده ها در دو مرحله از دیدگاه 15 نفر از اعضای هییت علمی و خبرگان استفاده و 15 دانشگاه بررسی شد. یافته ها نشان داد که دانشگاه ها هرکدام عملکرد های متفاوتی را از نظر ابعاد و عناصر مسیولیت اجتماعی داشته اند که اطلاع از این ابعاد و مقایسه کارکرد هرکدام از آنها می تواند راهگشای اقدامات اساسی و جهت گیری های دانشگاه ها باشد. ابعاد یادشده شامل بعد آموزشی (شامل فعالیت های دانشجویی، فعالیت های ارتباطی و فعالیت های آموزشی)، بعد شناختی (شامل طرح های نوآورانه در تولید محصول متناسب با بحران کرونا، فعالیت  های پژوهشی و تولید علم و دانش افزایی)، بعد قانونی (شامل وضع قوانین متناسب با شرایط بحران کووید 19)، بعد بشردوستانه (شامل حمایت از قشرهای آسیب دیده و همکاری با سایر مراکز در مبارزه با کووید 19)، بعد اخلاقی (شامل ارایه اطلاعات و توجه به ذینفعان) و بعد اطلاع رسانی (شامل بالا بردن آگاهی و اطلاع رسانی در زمینه پیشگیری، کنترل و مدیریت کرونا ویروس) بود.