عناصر عامیانه و غیررسمی گفتاری و نوشتاری در سطح واژگانی برخی از ترجمه های کهن عهد عتیق

یکی از گونه‏ های ناشناخته زبان و ادبیات فارسی، ترجمه‏ های کهن عهد عتیق هستند. معمولا زبان این متون فارسی و خط آن ‏ها عبرانی است. یکی از ویژگی های این نوع از متون، تاثیرپذیری شدید از ادبیات و زبان عامیانه فارسی است. در این مقاله براساس معیارهای زبان شناسی اجتماعی، عناصر عامیانه گفتاری و نوشتاری برخی از این متون (ترجمه های عهد عتیق) بررسی شده است. براساس این بررسی، زبان متون پیش‏ گفته در سطح واژگانی از دو جنبه تحت تاثیر زبان عامیانه قرار گرفته است: نخست تحولات آوایی که شامل موارد زیر است: تحول âm / ân > um / un، همگونی آوایی، کاهش واجی، افزایش واجی، انواع مختلف ابدال و قلب. دوم واژه‏ های گویشی. عناصر گویشی هر زبان پیوستگی تنگاتنگی با زبان و ادبیات عامه آن دارند. عناصر نوشتاری غیررسمی نیز از دو جنبه بر این متون تاثیر گذاشته اند: الف) استفاده از خط عبرانی؛ ب) اغلاط املایی. براساس تحقیق حاضر می‏ توان نتیجه گرفت که این نوع از ترجمه ‏های عهد عتیق از نظر زبانی به گونه عامیانه یا دست‏ کم غیررسمی زبان نزدیک‏تر هستند.