شناسایی عوامل موثر بر شدت تصادفات تک وسیله ای خروج از جاده

 امروزه در ایران، تصادفات جاده ای به علت اصلی جراحات و تلفات تبدیل شده است. بخش قابل توجهی از تصادفات را تصادفات خروج از جاده تشکیل می دهند که در اثر برخورد با اجسام ثابت و یا واژگونی به وقوع می پیوندند. این تصادفات معمولا شدیدتر از سایر تصادفات هستند. تجزیه و تحلیل پارامترهایی که باعث وقوع تصادفات خروج از جاده می شوند، می تواند به ارتقای ایمنی ترافیک کمک کند. به منظور شناسایی عوامل موثر بر شدت چنین تصادفاتی، تصادفات خروج از جاده ای که بین سال های 1390 تا 1400 در جاده برون شهری تهران- مشهد رخ داده بودند از سیستم تصادفات پلیس راهور ناجا استخراج شد.

 این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش های کمی گردآوری داده ها، توصیفی- مقطعی است. گردآوری اطلاعات موردنیاز از طریق مطالعات کتابخانه ای و میدانی و استفاده از داده های آماری مربوطه انجام گرفته است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار تصادفات به وقوع پیوسته در جاده تهران مشهد در بازه زمانی سال 1390 تا 1400 استفاده شده است. به منظور شناسایی عوامل موثر بر شدت تصادفات خروج از جاده تک وسیله ای، مدل رگرسیون لجستیک دودویی و 82181 داده تصادفات به کار گرفته شدند و سه مدل برای به دست آوردن سطوح مختلف شدت تصادفات به عنوان متغیرهای پاسخ توسعه داده شد.

 یافته های تحقیق نشان داد مدل اول که تصادفات فوتی و جرحی همراه با معلولیت را به عنوان متغیر پاسخ دریافت می کند، نسبت به دو مدل دیگر با داده ها سازگاری بیشتری دارد. متغیرهایی که احتمال وقوع تصادف در جاده را افزایش می دهند عبارت انداز: عوامل مرتبط با جاده مانند سرعت، روسازی راه، وضعیت راه، عوامل مرتبط با زمان مانند تصادفات بین 6 عصر تا نیمه شب؛ عوامل مرتبط با محیط مانند روشنایی؛ عوامل مرتبط با وسیله نقلیه مانند خودرو شاسی بلند، موتورسیکلت ها، نقص فنی حادث یا مستمر وسیله نقلیه، حرکات مارپیچ یا مستقیم خودرو و نوع شیء ثابت مانند درختان و گودال ها.

 در نتیجه این تحقیق با توجه به شناسایی متغیرهای تاثیرگذار بر شدت تصادفات، پلیس راهور می تواند اقدام های مناسبی برای کاهش شدت تصادفات خروج از جاده [1] تک وسیله نقلیه اتخاذ کند.