مدل یابی آموزش معماری منعطف با بهره گیری از برنامه ریزی آموزشی نیمسال محور

بیان مسیله:

 فرآیند آموزش معماری در نظام دانشگاهی، متاثر از طرح های بالادستی خود یعنی برنامه آموزشی مصوب است و این موضوع با عنایت به عدم امکان اشتباه در ساختار ابلاغی، نیازمند بازنگری های مکرر و تطبیق با شرایط آموزشی و حرفه ای معماری بوده و با توجه به ماهیت پرورشی بلندمدت یادگیری معماری کاملا مشهود است، اما امکان بازنگری به دلیل زمان بر بودن، زایش نیازهای جدید و عدم توقف فناوری و توسعه، غیرممکن است.

هدف پژوهش:

 این پژوهش باهدف ترمیم مدل موجود بدون وابستگی به زمان و محتوا، سعی دارد تا با شناخت متغیرهای اصلی تاثیرگذار بر چالش ناکارآمدی برنامه های آموزشی مصوب چهار دهه ی اخیر دوره ی کارشناسی معماری، به ارایه مدلی جدید با ماهیتی زایا و پویا نسبت به واکنش های ذاتی و تغییرات بیرونی دست یابد.

روش تحقیق: 

پژوهش حاضر از رویکرد پسا اثبات گرای کیفی و متاثر از بینش استقرایی و استنتاجی و جهت پیدایش ایده صورت می پذیرد و خلاقیت مدل پیشنهادی به واسطه ی زمان بر بودن آزمون، تنها به واسطه استدلال علی در چهارچوب نگاه آینده پژوهانه مورد قضاوت قرارگرفته است.

مدل فعلی شرح دروس معماری به دلیل وابستگی به شورای عالی برنامه ریزی یا هر ارگان مرکزی دیگر، با توجه به تنوع محیط های یادگیری و تغییرات طبیعی زمان هنوز از انعطاف مورد انتظار نهایی برخوردار نمی باشد. برای این مهم، مسیولیت پذیری مرکز پایش آموزش معماری و تغییر در الگوی چینش واحدهای آموزشی از بستر عرضی ایام هفته به بستر طولی نیمسال های آموزشی، موجب افزایش تعامل در مدیریت برنامه، امکان زایش و پویایی، ترمیم نواقص و تغییر در تقابل با ابعاد و شرایط مختلف می گردد.