نقش التهاب در پیشرفت عوارض ناشی از کووید-19: یک مطالعه مروری

درک این که چگونه التهاب ناشی از کووید-19 بر بیماران تاثیر می گذارد و منجر به عوارض و بیماری های بیشتر می شود، بسیار مهم است. با توجه به اهمیت کنترل عوارض مرتبط با کووید-19، مطالعه ی فعلی برای ارزیابی التهاب ناشی از کووید-19 و عوارض مربوط به آن طراحی شده است. 

مطالعه ی حاضر یک مطالعه ی مروری است. مطالعات از پایگاه داده های علمی PubMed، Web of Science، Scopus و Google Scholar بازیابی شده اند. در نهایت، منابع مرتبط با توجه به هدف مطالعه توسط محققان انتخاب و خلاصه ای از نتایج آن ها در این مطالعه ارایه شد. 

مطالعه ی مروری حاضر نشان داد که ویروس های 2-SARS-CoV پس از ورود به سلول توسط پروتیین اسپایک (S) و گیرنده ی مهم کروناویروس ها یعنی آنزیم مبدل آنژیوتانسین 2 (2-ACE)، ژنوم خود را به داخل سلول میزبان وارد می کنند و موجب آغاز توفان سایتوکاینی و در نتیجه افزایش سایتوکاین های اولیه درگیر در التهاب می شوند. سایتوکاین های IL-6 ،IL-8 ،TNF-α و 1-IL از فاکتورهای کلیدی هستند؛ که این عوامل به نوبه ی خود ماکروفاژها، سلول های دندریتیک (DC) و سایر سلول های ایمنی را فعال می کنند. مطالعات نشان داد التهاب ناشی از 2-SARS-CoV در کبد با القای 6-IL، مسیر JAKs/STAT3 را فعال می کند که گیرنده ی آن فقط در کبد و سلول های ایمنی وجود دارد و باعث ایجاد سندرم آزادسازی سایتوکاین ها می شود. سایتوکاین ها نیز باعث آزاد شدن گونه های فعال اکسیژن (ROS)، آنیون سوپراکسید و اکسید نیتریک می شوند به طوری که همه آن ها می توانند به سلول های میوکارد آسیب برسانند و موجب مقاومت به انسولین و ایجاد دیابت شوند. علاوه بر این افزایش سایتوکاین های التهابی نظیر IL4، IL10 و IL6 و سلول های ایمنی منجر به اختلالات قلبی مانند آریتمی می شوند. ورود ویروس به سیستم گوارش، باکتری های ترشح کننده بوتیرات(دارای اثرات ضدالتهابی) را کاهش می دهد و منجر به القای التهاب شدید می شود. همچنین ویروس کرونا با افزایش سایتوکاین های پیش التهابی و افزایش فعالیت ایندول آمین 2 و 3 دی اکسیژناز (IDO)  اختلال وسواس فکری عملی، افسردگی و سایراختلالات عصبی را موجب می شود.  

مطالعات نشان داده اند که التهاب ناشی از کووید-19 نقش مهمی در پیشرفت عوارض مرتبط مانند اختلال در سیستم گوارش، کبدی، قلبی، عصبی-روانی، پانکراس و سایر اندام ها دارد. بنابراین، هدف قراردادن سایتوکاین ها احتمالا می تواند بقا را بهبود بخشد و مرگ و میر را کاهش دهد.