اثر مبدا بذر بر جوانه زنی دو گونه علف پشمکی (Brumus tomentellus) و شبدر ایرانی (Trifuliom resopinatom) در سطوح مختلف شوری

عوامل اصلی که بر رشد گیاهان مناطق خشک و نیمه خشک تاثیر می گذارد شوری بالا است. با توجه به افزایش سطوح اراضی شور در کشور، بررسی عملکرد گیاه در مواجهه با تنش شوری و یافتن پتانسیل گونه های گیاهی تحت اثر تغییرات شوری خاک در اقلیم های مختلف مهم و ضروری به نظر می رسد. هدف این پژوهش بررسی و شناخت اثر سطوح مختلف شوری بر خصوصیات جوانه زنی دو گونه علف پشمکی و شبدر ایرانی در شرایط رویشگاهی متفاوت است. بدین منظور در دو منطقه کرمانشاه و مازندران، از گونه های مذکور بذور جمع آوری و پس از آماده سازی، در محیط آزمایشگاهی مورد کشت قرار گرفتند. روش پژوهش بدین صورت بوده است که در هر پتری دیش تعداد 20 بذر تحت تنش های شوری شاهد، 50، 150، 250، 350 و 450 میلی مولار قرار گرفته و صفاتی مانند درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه و گیاه چه اندازه گیری شد. سپس با استقاده از آزمون t مستقل در نرم افزار SPSS، به بررسی و سنجش اختلاف میانگین این دو گونه پرداخته شد. نتایج حاصله نشان داد که بذرهای شبدر ایرانی در کرمانشاه، مقاومت بیشتری نسبت به بذور همین گونه در منطقه مازندران داشته و بذرهای علف پشمکی در مازندران نسبت به همین بذور در کرمانشاه، مقاومت بیشتری نسبت به شوری دارند. همچنین در بین تیمارهای مورد بررسی، بذور گونه یBr. Tomentellus مازندران بیشترین و گونه Tr. resupinatum مازندران کم ترین مقاومت را به شوری نشان داده اند.