بررسی رابطه خوش بینی تحصیلی و خودتنظیمی تحصیلی در مدرسه با کمک طلبی تحصیلی دانش آموزان ورزشکار

پژوهش حاضر با هدف نقش خوش بینی تحصیلی و خوتنظیمی تحصیلی در مدرسه در پیش بینی کمک طلبی تحصیلی  انجام گرفت.

روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی دانش ‏آموزان ورزشکار دوره ی متوسطه ی اول شهر اردبیل در سال ‏تحصیلی 99-1398 بود که دارای حداقل دو سال سابقه ورزشی در رشته های مختلف ورزشی بودند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه‏ گیری تصادفی خوشه‏ای تعداد 186 دانش‏آموز ‏به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه ی خوش بینی تحصیلی شانن- مورال و همکاران، پرسشنامه ی خودتنظیمی تحصیلی سواری و عرب زاده  و پرسشنامه کمک طلبی تحصیلی ریان و پنتریچ  برای جمع‏ آوری داده ها استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‏ ها از آزمون‏های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد.

یافته ‏ها نشان داد که بین خوش بینی تحصیلی (و مولفه ‏های آن) و خود تنظیمی تحصیلی (و مولفه ‏های آن) با کمک طلبی تحصیلی دانش‏آموزان رابطه‏ ی مثبت و معناداری وجود دارد (01/0>P). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که تقریبا 47 درصد از کل واریانس کمک طلبی تحصیلی براساس خوش بینی تحصیلی و خود تنظیمی تحصیلی قابل پیش بینی است که متغیر خود تنظیمی تحصیلی سهم بیشتری داشت.

بنابراین، می ‏توان نتیجه گرفت که خوش بینی تحصیلی و خود تنظیمی تحصیلی از متغیرهای مرتبط با کمک طلبی تحصیلی دانش‏آموزان می ‏باشند.