شتابزده بر پلکان برج عاج یا "شاید" دکتری دیزاین وقتی "باید"ها را نداریم...

فعالیت های انجام شده در مقطع دکتری در قالب پژوهش های بنیادی و کاربردی، تشکیل دهنده محتوا و بدنه دانشی در رشته های دانشگاهی است. از این رو توجه ویژه به این مقطع تحصیلی دارای اهمیت بالایی است و غفلت از این امر مهم باعث انحراف مسیر اعتلای آموزشی در کشور می گردد. دکتری طراحی صنعتی به عنوان بالاترین مقطع آکادمیک در فضای آموزشی دیزاین کشور از سال 1399 به صورت رسمی و از طریق آزمون سراسری اقدام به جذب دانشجو نمود. نیاز مراکز آموزشی و همچنین ارگان های نظارتی یکی از دلایل اصلی شکل گیری این دوره می باشد که به دلیل عدم سبقه این مقطع در پیشینه طراحی صنعتی کشور اهمیت این دوره را دو چندان ساخته است. لیکن عدم وجود تجربه لازم و مرتبط در این زمینه و همچنین مسایل عدیده تخصصی کیفیت برگزاری این دوره را در دانشگاه های ایران به شکل نامطلوبی تحت تاثیر قرار داده است. در این جستار با هدف ریشه یابی کاستی های مقطع دکتری طراحی صنعتی به نقد وضعیت موجود این رشته در فضای آکادمیک و حرفه ای پرداخته شده است. در این راستا وضع نامطلوب طراحی صنعتی در تمام شیون تخصصی حوزه طراحی به عنوان عامل اصلی ضعف مقطع دکتری این رشته معرفی شده است و در ادامه این عامل به شش مولفه تشکیل دهنده تجزیه شده و مورد شرح و بسط قرار گرفت است. توجه به این مولفه ها باعث اتخاذ راهبردهای های صحیح در امر آموزش و پژوهش طراحی صنعتی خصوصا مقطع دکتری این رشته خواهد شد.