ارزیابی مدل پیش بینی صمیمت زناشویی براساس سبک های دلبستگی با میانجی گری سبک های عشق ورزی همدلی و شور در دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد گچساران

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی مدل پیش بینی صمیمت زناشویی براساس سبک های دلبستگی با میانجی گری سبک های عشق ورزی همدلی و شور در دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد گچساران صورت پذیرفت. روش پژوهش، توصیفی-همبستگی و تحلیل مسیر بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانشجویان متاهل (زن و مرد) دانشگاه آزاد اسلامی واحد گچساران در سال تحصیلی 1397-1396 به تعداد 1177 نفر بود. نمونه آماری شامل 400 دانشجوی متاهل بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه صمیمیت زناشویی (MIQ)، مقیاس عشق مثلثی (TLS) و پرسشنامه سبک های دلبستگی (ASQ) بود. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل مسیر به وسیله نرم افزار آماری SPSS و AMOS ویرایش 23 صورت گرفت. نتایج نشان داد دلبستگی ایمن، همدلی و شور با صمیمیت زناشویی دانشجویان متاهل دارای رابطه معنادار است  (0.01>p). در ادامه سبک های دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا بر همدلی و شور دانشجویان متاهل دارای اثر مستقیم معنادار است  (0.01>p). علاوه براین نتایج آزمون سوبل نشان داد که مولفه همدلی در رابطه بین سبک دلبستگی ایمن و اجتنابی، و مولفه شور در رابطه بین سبک دلبستگی اجتنابی با صمیمیت زناشویی دارای نقش میانجی معنادار است (0.01>p). درنهایت مدل از برازش مناسب برخوردار بود. با توجه به نقش میانجی سبک های عشق ورزی، لازم است درمانگران خانواده در جهت افزایش صمیمت زناشویی به سبک های عشق ورزی متاهلان توجه داشته باشند.