اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری بر سازگاری اجتماعی و پرخاشگری کودکان پیش دبستانی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری بر سازگاری اجتماعی و پرخاشگری کودکان پیش دبستانی، انجام پذیرفت. روش پژوهش نیمه (شبه) آزمایشی بود. کلیه کودکان پیش دبستانی شهرستان آمل در سال تحصیلی 1401–1400 به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شد که به روش نمونه گیری تصادفی ساده، تعداد 30 نفر انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. در اجرای بازی درمانی شناختی رفتاری از ادبیات پژوهشی اسپرینگر و همکاران (2012) و محمداسماعیل (2011) استفاده شد. این جلسات در ده جلسه و به مدت پنج هفته به صورت گروهی و دو روز در هفته فقط برای اعضاء گروه آزمایش برگزار گردید. ابزار اندازه گیری پرسشنامه های سازگاری اجتماعی کودکان دخانچی (1377) و پرخاشگری باس و پری (1992) بود که در پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. در سطح اطمینان 95 درصد (0/05 = α) تحلیل کواریانس یک متغیری (آنکوا) نشان داد، بازی درمانی شناختی رفتاری بر سازگاری اجتماعی کودکان پیش دبستانی تاثیر مثبت معنی داری دارد. هم چنین، بازی درمانی شناختی رفتاری بر پرخاشگری کودکان پیش دبستانی نیز تاثیر مثبت معنی داری دارد. (0/05 = α > P). بنابراین، از جمله روش های افزایش سازگاری اجتماعی و کاهش پرخاشگری در کودکان پیش دبستانی، استفاده از بازی درمانی شناختی رفتاری است.