فرسودگی و محافظت کننده های فرسودگی

فرسودگی یک اصطلاح کلی برای تغییرهایی است که در خواص مواد در طی نگهداری های طولانی مدت و بدون تاثیر مواد شیمیایی رخ می دهد و سبب می شود مواد به طور جزیی یا به طور کامل تخریب شوند. این تغییر ها می تواند به شکل فرایند های تخریب، فرایند های شکستگی ، پوسیدگی ، نرم شدن و خستگی و نیز تشکیل ترک استاتیکی و مشابه این ها ایجاد شود. لاستیک های پخته شده و آمیزه های لاستیکی پخت نشده به طور ویژه در مقابل اثر های چنین فرسودگی هایی مستعد هستند. ممکن است در الاستومرهای دی انی، گروه های غیر اشباع با گوگرد پخت شوند اما در همان زمان، نسبت به اکسیژن، ازن و سایر مواد فعال حساسیت (واکنش) نشان می دهند. این واکنش ها سبب تغییراتی در لاستیک می شود. از آن جایی که لاستیک های نرم بر پایه الاستومرهای دی انی دارای پیوند دوگانه آزاد ساخته می شوند، حتی بعد از ولکانیزاسیون نیز نسبت به عامل هایی که در بالا گفته شد حساس اند. درجه حرارت های بالاتر، اثر این مواد را بیشتر و قابل توجه می کند. در حضور کاتالیزورهای اکسیداسیون (سم-های لاستیک) مثل ترکیب های مس و منگنز، پدیده فرسودگی سریع تر روی می دهد. هنگامی که پخت بیش از حد (بازگشت) رخ می دهد این اثرها بیشتر ظاهر می شوند. از آن جایی که پیوندهای دوگانه واکنش نداده در لاستیک وجود دارد، امکان واکنش بیشتر با گوگرد (ادامه پخت) وجود دارد که سبب سخت شدن لاستیک می شود. در این تحقیق به تشریح مکانیزم های فرسودگی، انواع محافظت کننده های لاستیک و تست های بررسی عملکرد محافظت کننده ها در لاستیک پرداخته شده است.