رابطه ترومای دوران کودکی با افکار خودکشی با توجه به نقش واسطه ای طرحواره های ناسازگار اولیه

پیام:
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی/اصیل (دارای رتبه معتبر)
چکیده:
مقدمه

آسیب ها و تروماهای دوران کودکی می تواند تاثیر عمیقی بر ویژگی های روانشناختی افراد در طول زندگی بگذارند. تروماهای دوران کودکی می توانند در شکل گیری طرحواره های ناسازگار و بروز افکار خودکشی گونه در بزرگسالی موثر باشند. پژوهش حاضر با هدف مدل یابی افکار خودکشی بر اساس ترومای کودکی با نقش میانجی طرحواره های ناسازگار اولیه انجام شد.

روش کار

این پژوهش از لحاظ روش از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی بزرگسالان شهر تهران که سابقه ناملایمات جسمی و جنسی در دوران کودکی داشتند، تشکیل دادند. نمونه شامل 300 نفر با سابقه ناملایمات کودکی بودند که با شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های ترومای دوران کودکی (CTQ)، پرسشنامه افکار خودکشی بک (BSSI) و پرسشنامه طرحواره های ناسازگار (YSQ-SF) استفاده شد. داده ها به شیوه تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار ایموس (Amos) بررسی شد.

یافته ها

یافته ها نشان داد که اثر مستقیم ترومای دوران کودکی بر افکار خودکشی به صورت مثبت معنادار است (05/0<p). همچنین، نتایج نشان داد که طرحواره های ناسازگار اولیه در رابطه بین ترومای دوران کودکی با افکار خودکشی نقش میانجی ایفا می کنند (05/0<p).

نتیجه گیری

بر اساس نتایج پژوهش حاضر طرحواره های ناسازگار اولیه رابطه بین افکار خودکشی و ترومای دوران کودکی را میانجی گری می کنند و برای کار بر روی افکار خودکشی باید به نقش طرحواره ها و تجربه های ناگوار دوران کودکی پرداخت.

زبان:
فارسی
صفحات:
94 تا 105
لینک کوتاه:
https://www.magiran.com/p2577256 
سامانه نویسندگان
  • دکتر احمد غضنفری
    نویسنده مسئول (2)
    دکتر احمد غضنفری
    دانشیار روان شناسی، گروه روان شناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
  • دکتر شهرام مشهدی زاده
    نویسنده (3)
    دکتر شهرام مشهدی زاده
    استادیار گروه علوم پایه پزشکی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
اطلاعات نویسنده(گان) توسط ایشان ثبت و تکمیل شده‌است. برای مشاهده مشخصات و فهرست همه مطالب، صفحه رزومه را ببینید.
مقالات دیگری از این نویسنده (گان)