تاخیر پیش بیمارستانی و داخل بیمارستانی در درمان بیماران با انفارکتوس میوکارد حاد بستری در بیمارستان امام خمینی شهرستان بناب

مدت زمان تاخیر از آغاز علایم انفارکتوس حاد میوکارد تا جستجوی کمک پزشکی می تواند عواقب تهدیدکننده حیاتی داشته باشد. این مطالعه به منظور تعیین عوامل پیش بیمارستانی و درون بیمارستانی موثر در تاخیر در درمان بیماران با AMI بستری در بیمارستان بناب انجام شد.

مطالعه حاضر یک بررسی توصیفی مقطعی بود که در محدوده زمانی اسفند 1398 تا شهریور 1399 انجام شد از بین 265 بیمار با تشخیص AMI مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی در شهر بناب، 247 بیمار حایز شرایط ورود به مطالعه شدند. داده ها توسط پرسشنامه سه قسمتی شامل اطلاعات فردی-اجتماعی، تاریخچه طبی بیمار و علل تاخیر درمانی در ابعاد پیش بیمارستانی و داخل بیمارستانی جمع آوری شد. روایی و پایایی پرسشنامه به ترتیب با روایی محتوا و ضریب همبستگی درون طبقه ای بررسی شد. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 16 در سطح معنی داری کمتر از 05/0 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

اکثریت بیماران (5/74درصد)، علایم انفارکتوس حاد را به مشکلات گوارشی و تنفسی نسبت دادند. متوسط زمان برای تصمیم گیری 99/2±31/2 ساعت بود. بعلاوه، تنها تعداد اندکی از بیماران (5/6درصد) پس از شروع علایم با اورژانس تماس گرفتند. متوسط زمان انتقال بیماران به بخش مراقبت های قلبی (CCU) 81/3 ساعت بود. از بیماران 34/62 درصد درمان ترومبولیتیک دریافت نکردند. همچنین متوسط زمان مصرف اولین دوز آسپیرین از زمان شروع علایم 99/2±75/3 بود. ارتباط معناداری بین مدت زمان لازم برای تصمیم گیری و جنسیت (p= 0.03)، سکونت در روستا (p= 0.04) و شغل بیماران (p=0.001) وجود داشت.

تاخیر طولانی وابسته به تاخیر در تصمیم گیری بیماران برای اطلاع دادن به اورژانس و همچنین ارجاع بیمار از خدمات مراقبتی اولیه به بخش CCU بود. مداخلاتی در رابطه با تشخیص عوامل شناختی و رفتاری تاثیرگذار در تصمیم گیری باید انجام گیرد. راهکارهای جدیدی جهت تسهیل دسترسی سریع به مراقبت حاد برای AMI و افزایش دانش مردم درباره علایم و نشانه های AMI باید ایجاد شود.