بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری زوجین در دوران کرونا

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری زوجین در دوران کرونا بود. روش پژوهش حاضر ازنظر هدف جزء پژوهش های کاربردی محسوب می شود و از نظر شیوه گردآوری داده ها جزو پژوهش های نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است.جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به کلینیک های مشاوره در شهر مشهد بودند .نمونه انتخاب شده شامل 34 آزمودنی بود که از دو کلینیک مشاوره به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی در دو گروه کنترل و گروه ازمایش قرار گرفتند. گروه ازمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را در یافت نمود اما گروه کنترل هیچ اموزشی را دریافت نکرد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال(2010) بود .داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس تحلیل گردید یافته ها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری زوجین در دوران کرونا تاثیر گذار است و باعث افزایش انعطاف پذیری شناختی در زوجین می گردد(p<0.05). با توجه به نتایج به دست آمده می توان بیان کرد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد یکی از روش های درمانی مفید در افزایش انعطاف پذیری زوجین در دوران کرونا می باشد و می تواند کیفیت زندگی و بهزیستی روانی را در زوجین افزایش دهد. لذا می توان در دروان کرونا از این روش درمانی به عنوان یکی از درمان های مفید در این زمینه استفاده گردد.