پیمان ابراهیم، کنش فعال ایران در غرب آسیا و مداخله فرامنطقه ‎ای ایالات متحده

پیمان ابراهیم که به بیانیه مشترک واشنگتن، تل آویو، امارات و بحرین معروف است، حاصل ابتکار دونالد ترامپ رییس جمهوری سابق ایالات متحده آمریکا است که در 13 اوت 2020 منعقد شد. از منظر علت‎شناسی، پیمان ابراهیم نتیجه ی تقابل ایران با اسراییل بوده که همین تقابل سبب نزدیکی و هم سویی کشورهای حاشیه ی خلیج فارس به اسراییل شده است. از منظر تاثیرات امنیتی، پیمان ابراهیم بیش ترین تاثیر را بر امنیت منطقه ‎ای غرب آسیا خواهد داشت. در این پژوهش، تلاش بر آن است که ضمن شناسایی زمینه ‎های شکل‎ گیری پیمان‎نامه ی ابراهیم، ریشه ‎یابی عوامل شکل‎ گیری پیمان‎ نامه ابراهیم، پدیده‎شناسی ترامپیسم، آینده‎ نگری پیمان‎نامه ی ابراهیم و تاثیر آن بر امنیت منطقه‎ ای غرب آسیا مورد بررسی قرار گیرد. پرسش اصلی پژوهش این است: پیمان ابراهیم، معلول چه دلایل و عواملی است و چه تاثیری بر امنیت منطقه‎ای غرب آسیا دارد؟ پژوهش حاضر از منظر هدف، کاربردی است. گردآوری داده ها از طریق مشاهده، مطالعه و فیش برداری انجام شده است. همچنین از منظر ماهیت، توصیفی و تحلیلی بوده و از الگوی نظری موازنه ی تهدید بهره برده است. یافته‎ ها نشان داد که پیمان ابراهیم تابعی از معامله ی قرن ترامپ و نتیجه ی عادی‎ سازی روابط برخی از محافل عربی نظیر امارات و بحرین با تل آویو است. این پیمان از منظر تاثیرات امنیتی موجب بازتعریف نظم منطقه ‎ای و بلوک‎بندی جدید قدرت در مجموعه ‎های عبری- عربی و ایتلاف علیه جمهوری اسلامی ایران شده است.