بررسی نیازهای جمعیت سالمند ایران در مناطق و گروه های مختلف جمعیتی تا 1420 و نقش آن در توسعه اجتماعی

هدف این تحقیق پیش بینی نیازهای جمعیت سالمند ایران در مناطق و گروه ‏های مختلف جمعیتی تا سال 1420 و نقش آن در توسعه اجتماعی است . روش تحقیق ترکیبی از دو روش کمی (تحلیل ثانوی) و اسنادی بوده، در "بخش کمی پیش بینی روند سالمندی جمعیت با استفاده از نتایج سرشماری سال‏های 95-1365 از طریق روش ترکیبی و با استفاده از جدول ضرایب بقاء سازمان ملل و برآوردهای انجام شده توسط مرکز آمار ایران و روش‏های جمعیت شناختی" محاسبه شده و برای "برآورد نیازهای مختلف جمعیت سالمندان از اسناد و مدارک معتبر آماری و سپس از روش‏های محاسباتی جمعیتی" استفاده شد. براساس نظریه ‏های مطرح شده، توسعه اقتصادی و همچنین وارداتی بودن تجهیزات پزشکی در کشور‏های در حال توسعه، موجب کاهش میزان مرگ و میر و باروری و افزایش امید زندگی و تغییرات اساسی در ساختار سنی جمعیت گردید و این امر در بدو تولد در مراحل اولیه گذار جمعیتی منجر به افزایش جمعیت و در مراحل پایانی باعث افزایش جمعیت سالخورده می‏گردد. در حوزه نیازهای سالمندان نیز نظریات مطرح شده مورد بررسی قرار گرفت که درآمد، بیمه درمانی، آموزش، حامی اجتماعی و مسکن به عنوان مهمترین نیازهای سالمندان در مناطق و گروه مختلف جمعیتی تا سال 1420 مورد پیش بینی قرار گرفته‏اند و از آن جهت که هدف اصلی توسعه اجتماعی ارتقاء سطح زندگی افراد و کیفیت زندگی مردم است، شناسایی نیازهای سالمندان تاثیر بسزایی در توسعه اجتماعی خواهد داشت.