اثربخشی شعردرمانی گروهی بر بهبود نشانگان مثبت و منفی بیماران مزمن اسکیزوفرن

شعردرمانی یک نوع هنردرمانی خلاق است که شعر و دیگر شکلهای برانگیزنده ادبیات را برای رسیدن به اهداف درمانی و رشد شخصی بکار می گیرد. نشانگان مثبت و منفی هم در کنترل و هم در درمان بیماران اسکیزوفرن موثر گزارش شده و انجام مداخلات غیردارویی برای کاهش این نشانگان ضروری است. یکی از مداخلات جدید غیردارویی در این زمینه شعردرمانی است. از این رو پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آن به صورت گروهی بر نشانگان مثبت و منفی بیماران اسکیزوفرن مورد بررسی قرار گرفته است. این مطالعه به صورت آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری شامل بیماران بستری در مراکز درمان و توانبخشی شهر اردبیل بود. از بین این افراد با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تعداد 22 نفر انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. یازده جلسه شعردرمانی گروهی برای گروه آزمایش انجام شد و گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس نشانگان مثبت و منفی (PANSS) استفاده شد و داده ها با آزمون تحلیل کواریانس تک متغیری بر روی SPSS-22 تحلیل شد. نتایج نشان داد که بعد از کنترل اثر پیش آزمون، میانگین نمرات پس آزمون آزمودنی های گروه آزمایش در نشانگان مثبت و نشانگان منفی کمتر از نمرات آزمودنی های گروه کنترل بود (P<0/05) که نشانگر اثربخشی مداخله شعردرمانی گروهی بود. این مطالعه نشان داد که شعردرمانی گروهی به عنوان یک درمان غیردارویی بر روی بیماران مزمن اسکیزوفرن اثربخش است و می تواند مورد استفاده متخصصان بالینی در مراکز درمانی قرار گیرد.