بررسی اثر تزریق ویتامین E/سلنیوم و ویتامین AD3E بر غلظت سرمی پروژسترون و آنتی اکسیدان های آنزیمی، و نرخ آبستنی در شرایط تلقیح مصنوعی به روش لاپاروسکوپی در گوسفندان

بررسی تاثیر ویتامین ها و آنتی اکسیدان ها در میزان بهره وری تولیدمثلی واحد های دامپروری دارای اهمیت است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تزریق عضلانی ترکیبات ویتامین E/سلنیوم و ویتامین AD3E دو هفته پیش از تلقیح مصنوعی، بر میزان غلظت سرمی پروژسترون، سوپراکسیددیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و نرخ آبستنی پس از تلقیح مصنوعی به روش لاپاروسکوپی در گوسفندان است. برای انجام پژوهش حاضر از 63 راس میش 3 الی 5/3 سال با سابقه حداقل یک شکم زایش و با وزن تقریبی 3±48 کیلوگرم انتخاب شدند. همزمان سازی بلند مدت با استفاده از اسفنج پروژسترونی و هورمون eCG انجام شد. میش‎ها در سه گروه 21 راسی قرار گرفته و همزمان با اسفنج گذاری، به گروه شاهد (5 میلی لیتر نرمال سالین)، به گروه تیمار 1 (5 میلی لیتر ویتامین E/سلنیوم) و گروه تیمار 2 (5 میلی لیتر ترکیب AD3E) به صورت عضلانی تزریق شد. تلقیح مصنوعی به روش لاپاروسکوپی 58-50 ساعت پس از برداشت اسفنج صورت گرفت. نه روز پس از زمان تلقیح، نمونه خون از ورید وداج جمع آوری شد. غلظت سرمی سوپراکسیددیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و هورمون پژوژسترون اندازه گیری شد. تفاوت آماری معناداری بین سه گروه در میزان سرمی سوپراکسیددیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و هورمون پروژسترون یافت نشد (05/0 < P). نرخ آبستنی در گروه شاهد 3/33 درصد، در گروه ویتامین E/سلنیوم 6/28 درصد و در گروه ویتامین AD3E 1/38 درصد بود که تفاوت معنی داری نداشتند (05/0 < P). به نظر می رسد تزریق این ویتامین ها بایستی با توجه به نیازهای منطقه ای، جغرافیایی و فصلی انجام شود تا از تحمیل هزینه اضافی به دامدار و افزایش تنش های ناشی از تزریق در دام ها جلوگیری شود.