بررسی اثرات تغییرات ساختاری و رشد اقتصادی بر انتشار دی اکسید کربن در ایران: کاربرد رهیافت خود رگرسیو با وقفه های گسترده

عوامل مختلفی باعث افزایش بعضی از آلایند های خطرناک از قبیل دی اکسید کربن در محیط می شوند. بررسی عوامل موثر بر افزایش آلاینده های مذکور می تواند در برنامه ریزی برای کنترل و مدیریت آلاینده ها موثر واقع شود. بنابراین مطالعه حاضر درصدد است، تاثیر میزان رشد زیر بخش های اقتصادی کشور، رشد اقتصادی، مصرف انرژی، رشد شهرنشینی، درجه باز بودن تجارت و توسعه مالی را بر میزان انتشار گاز دی اکسید کربن مورد بررسی قرار دهد.

مدل آلودگی زیست محیطی این مطالعه با استفاده از رهیافت خود توضیح با وقفه های گسترده (ARDL) و الگوی تصحیح خطا (ECM) در ایران طی دوره زمانی 2017-1985 تخمین و ضمن بررسی رابطه بلندمدت بین متغیرهای الگو، پویایی های کوتاه مدت الگو و سرعت تعدیل عدم تعادل کوتاه مدت به بلندمدت برآورد شده است.

یافته های حاصل از الگوی بلندمدت نشان داد، رشد شهرنشینی با مقدار 527/0 درصد دارای بیشترین تاثیر مثبت و درجه بازبودن تجارت با مقدار 125/0 درصد، کمترین تاثیر منفی را بر  انتشار دی اکسید کربن داشته است.

نتایج این مطالعه نشان دهنده تاثیر منفی رشد اقتصادی بر مقدار انتشار دی اکسید کربن در بلندمدت است  که در هر دوره حدود 14 درصد از عدم تعادل های بی ثباتی میزان انتشار دی اکسید کربن برطرف می شود و حدود هفت دوره لازم است تا خطای تعادل کوتاه مدت تعدیل و مدل به تعادل بلندمدت بازگردد و همچنین وجود رابطه مثبت بین رشد زیربخش های اقتصادی کشور با انتشار دی اکسید کربن در کوتاه مدت و بلندمدت باعث افزایش این آلاینده خواهد شد.