جلوه های هدایتگری حضرت مهدی عج در پرتو روایات تفسیری با تکیه بر استعاره مفهومی«نور»

از امور موثر در زندگی و سرنوشت انسان، «معرفت امام» به ویژه امام هر زمان است. از همین رو در ذیل بسیاری از آیات، امامان معصوم (ع) به شیوه های مختلفی ویژگی ها و جایگاه خود را تبیین کرده اند. یکی از این شیوه ها بیان استعاری روایات تفسیری، در مورد ایمه از جمله حضرت مهدی (عج) است. در قلمرومعناشناسی شناختی، استعاره مفهومی نور و توابع آن (شمس، نهار، قمر، نجم، برج، کوکب دری، شهاب ثاقب) برای حضرت، با انتقال فضاهای ملموس به فضاهای نامانوس، دریچه های جدیدی از معرفت به امام عصر (ع) را در بینش انسان می گشاید. پژوهش حاضر، با همین رویکرد، پس از بررسی بیش از 350 آیه و روایات تفسیری ذیل آنها و استخراج و دسته بندی استعاره های مفهومی، با روش توصیفی _ تحلیلی، دریچه های مختلفی از وصف هدایتگری حضرت را که در استعاره های زیادی کانون توجه بوده است، بازکرده است تا ابعاد آن را روشن و مفهوم سازی کند، ابعادی مانند: الهی و ذاتی و دایمی بودن، عدم توان بر انکار حضرت، احاطه داشتن بر همه اشیاء، امتداد سبب اتصال بین خداو خلق، منتهی شدن همه کمالات به حضرت؛ تکوینی وتشریعی، فراگیری و نهایت هدایتگری،هموارکردن مسیری سریع و سهل برای طالبان هدایت، پایان دادن تاریکی ها و زدودن ظلمات و اضطراب ها وپراکندگی ها، حفظ و بقاء دین، ایجاد حیات، رشد، امید، امنیت، وحدت و... . این تصویرسازی از هدایت بخشی حضرت مهدی، راه و رسم زندگی را برای مشتاقان نور هدایتش بازمی کند تا با پیروی از آفتاب عالمتاب وجودش، سعادت‎ دنیا و آخرت را دریابند.