تاثیر طرحواره درمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر عزت نفس جنسی و فرسودگی زناشویی زنان تحت دیالیز

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر طرحواره درمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر عزت نفس جنسی و فرسودگی زناشویی زنان تحت دیالیز انجام شد.

جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان متاهل دیالیزی مراجعه کننده به انجمن حمایت از بیماران دیالیزی خراسان رضوی در سال 1401-1400 تشکیل دادند. نمونه آماری شامل 30 زن متاهل تحت دیالیز در شهر مشهد بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمون (15 نفر) و شاهد (15 نفر) جایگزین شدند. داده ها از طریق شاخص عزت نفس جنسی برای زنان-فرم کوتاه  (SSEI-W-SF) و اندازه گیری فرسودگی زناشویی زوجین (CBM)  به دست آمد. گروه آزمون به مدت 10 جلسه 120 دقیقه ای در طرحواره درمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد شرکت کردند در حالی که گروه شاهد هیچ نوع مداخله ای دریافت نکردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر فاکتوریل استفاده شد.

نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر نشان داد که بین دو گروه آزمون و شاهد در متغیرهای عزت نفس جنسی و فرسودگی زناشویی در پس آزمون و پیگیری تفاوت معناداری وجود دارد (p<0.05).

به نظر می رسد طرحواره درمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث افزایش عزت نفس جنسی و کاهش فرسودگی زناشویی در زنان تحت دیالیز می شود.