تاثیر چهار هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مکمل یاری کورکومین بر بیان ژن های IRS-I و IRE-1α در بطن چپ موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع دو

نقص در عملکرد انسولین با تغییرات اگزوژنی عامل مهم ایجاد اختلال در بافت قلب است. هدف از پزوهش حاضر بررسی تاثیر 4 هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مکمل یاری کورکومین بر ژن های IRS-I و IRE-1α در بطن چپ موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع دو بود.

در مطالعه ی تجربی حاضر 30 سر موش نر مبتلا شده به دیابت به پنج گروه 6 تایی تقسیم شدند؛ تمرین تناوبی شدید (HIIT)، تمرین تناوبی شدید+ کورکومین (S+HIIT)، کنترل دیابتی+ کورکومین (S+DC)، کنترل دیابتی (DC)، کنترل سالم (NC). پروتکل تمرین تناوبی شدید، پنج روز در هفته و به مدت چهار هفته اجرا شد. کورکومین با دوز100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن روزانه گاواژ شد. بیان ژن های IRS-1 و IRE-1α با روش qReal time-PCR و تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تحلیل واریانس یک طرفه در سطح آلفای 05/0 انجام شد.

بیان ژن IRS-1 در گروه S+HIIT نسبت به گروه های DC (003/0=P) و S+DC (001/0=P) و در گروه HIIT نسبت به گروه های DC (002/0=P) و S+DC (019/0=P) کاهش معناداری داشت. ژن IRE-1α در گروه S+HIIT نسبت به گروه های DC (003/0=P)، S+DC (001/0=P) و HIIT (008/0=P) کاهش معناداری داشت.

به نظر می رسد تمرین تناوبی شدید همراه با مکمل یاری کورکومین با بهبود شرایط متابولیکی و عوامل ژنی می تواند روند آپوپتوز میوکارد در بیماران دیابتی را کاهش دهد.