مریم دلفان
-
هر آن چه که دانش آموزان را به هیجان می آورد، عصبانی می کند، سرخورده و مایوس می سازد یا ناخوشایند می سازد، می تواند منجر به اضطراب در دانش آموزان شود. این چیزها می تواند شامل فکر و خیال ناشی از امتحان قریب الوقوع یا بروز یک جریان جدید در زندگی، خانواده یا مدرسه باشد. در ضمن تصمیم گیری های مهم و مشکل در امر تحصیل و زندگی یا فشارهای ناشی از محیط خانواده و مدرسه یا تاثیرات مخرب ناشی از فوت عزیزان و بستگان می توانند باعث بروز اضطراب شوند. معذالک داشتن میزان محدودی اضطراب خوب است. اگر ما برای خود دور از استرس تعیین کنیم یا مجبور شویم یک وظیفه دوست نداشتنی را انجام دهیم و سپس به خوبی از عهده انجام آن برآییم یا این که بدانیم مطالبه ای که خودمان از خود داشته یا از ما خواسته شده است به جا و صحیح بوده است، آن گاه حال و هوای بهتری احساس می کنیم. بیماریهای عاطفی از جمله اضطراب در نزد همه افراد و ترس یا اضطراب از امتحان در نزد دانش آموزان از موضوعاتی است که به دلیل وجود آن در جوامع شدیدا مورد توجه و مداقه قرار گرفته است و به ندرت می توان باور کرد که کسی هیچ وقت دچار اضطراب نشود زیرا زندگی در هر مرحله و دوره و مکان سرشار از انواع فراز و نشیب و مملو از تجربیات تلخ و شیرین و انتظارات مطلوب و دل واپسی های متعدد است که هر کدام به دلیلی یا به طریقی می تواند اضطراب آور باشد. اضطراب یکی از حالتهای هیجانی یا عاطفی است که با عناوین دلهره، تشویش، نگرانی و مانند آنها نیز از آن نام می برند. اضطراب هم جسم و هم ذهن انسان را تحت تاثیر قرار می دهد. در واقع اعم از اینکه اضطراب به کودک یا بزرگسال، مرد یا زن، انسان شاغل یا بیکار مربوط باشد، آثار و علایم آن تقریبا در نزد همه یکسان است. با این تفاوت که هر کس با توجه به ویژگی های شخصیتی خود درابراز این علایم با دیگری تفاوت دارد؛ به عبارت دیگر یک کودک کم تجربه خیلی ساده تر از یک بزرگسال با تجربه اضطراب خود را آشکار می کند. به این دلیل معلم خیلی زود تر متوجه اضطراب شاگردش تا همکارش می شود.
کلید واژگان: ترس و اضطراب, دانش آموزان ابتدایی, مدرسه, امتحان, جدایی, اجتماعی, تحصیلی -
مجله دیابت و متابولیسم ایران، سال بیست و سوم شماره 1 (پیاپی 110، فروردین و اردیبهشت 1402)، صص 24 -33مقدمه
نقص در عملکرد انسولین با تغییرات اگزوژنی عامل مهم ایجاد اختلال در بافت قلب است. هدف از پزوهش حاضر بررسی تاثیر 4 هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مکمل یاری کورکومین بر ژن های IRS-I و IRE-1α در بطن چپ موش های صحرایی مبتلا به دیابت نوع دو بود.
روش هادر مطالعه ی تجربی حاضر 30 سر موش نر مبتلا شده به دیابت به پنج گروه 6 تایی تقسیم شدند؛ تمرین تناوبی شدید (HIIT)، تمرین تناوبی شدید+ کورکومین (S+HIIT)، کنترل دیابتی+ کورکومین (S+DC)، کنترل دیابتی (DC)، کنترل سالم (NC). پروتکل تمرین تناوبی شدید، پنج روز در هفته و به مدت چهار هفته اجرا شد. کورکومین با دوز100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن روزانه گاواژ شد. بیان ژن های IRS-1 و IRE-1α با روش qReal time-PCR و تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تحلیل واریانس یک طرفه در سطح آلفای 05/0 انجام شد.
یافته هابیان ژن IRS-1 در گروه S+HIIT نسبت به گروه های DC (003/0=P) و S+DC (001/0=P) و در گروه HIIT نسبت به گروه های DC (002/0=P) و S+DC (019/0=P) کاهش معناداری داشت. ژن IRE-1α در گروه S+HIIT نسبت به گروه های DC (003/0=P)، S+DC (001/0=P) و HIIT (008/0=P) کاهش معناداری داشت.
نتیجه گیریبه نظر می رسد تمرین تناوبی شدید همراه با مکمل یاری کورکومین با بهبود شرایط متابولیکی و عوامل ژنی می تواند روند آپوپتوز میوکارد در بیماران دیابتی را کاهش دهد.
کلید واژگان: آپوپتوز میوسیت, تمرین تناوبی شدید, کاردیومیوپاتی دیابتی, مکمل کورکومینImpaired insulin function with exogenous changes is a major cause of heart failure. The purpose of this study was to investigate the effect of four weeks of high intensity interval training with curcumin supplement on the expression of IRS-1 and IRE-1α gene in the Left ventricle of type 2 diabetic rats.
MethodsIn the present experimental study, 30 male mice with diabetes were divided into five groups of 6; high intensity interval training (HIIT), High intensity interval Training+Curcumin(S+HIIT), Diabetic control+curcumin(S+DC), Diabetic Control (DC), Normal control (NC). The High intensity interval training protocol was performed five days a week for four weeks. Curcumin gavage at a dose of 100 mg/kg was performed daily. The expression of IRS-1 and IRE-1α were measured by the qReal-TimePCR method, and data were analyzed by one-way ANOVA at the alpha level of 0.05.
ResultsIRS-1 gene expression in the S+HIIT group compared to the DC (P=0.003) and S+DC (P=0.001) groups and in the HIIT group compared to the DC (P=0.002), and S groups +DC had a significant decrease (P=0.019). IRE-1α gene was significantly decreased in S+HIIT group compared to DC (P=0.003), S+DC (P=0.001) and HIIT (P=0.008) groups.
ConclusionIt seems that HIIT with curcumin supplement can reduce the process of myocardial apoptosis in diabetic patients by improving metabolic conditions and genetic factors.
Keywords: Myocrdial Apoptosis, Cardiomyopathy, Curcumin Supplement, High Intensity Interval Training -
مقدمه
مایوژنین و مایواستاتین عواملی هستند که به ترتیب در رشد و تحلیل عضلانی نقش دارند. هدف از این پژوهش بررسی اثر توام تمرین تناوبی شدید و داروی متفورمین بر بیان این دو عامل یعنی مایوژنین و مایواستاتین در عضله ی اسکلتی موش های مبتلا به دیابت نوع بود.
روش ها:
25 موش سوری نژاد C57BL/6 به دو گروه کنترل (پنج سر) و غذای پرچرب (20 سر) تقسیم شدند. موش های گروه غذای پرچرب به مدت 16 هفته با غذای پرچرب تغذیه شدند. پس از 16 هفته، موش هایی که قند خون بالای 200 میلی گرم بر دسی لیتر داشتند به عنوان موش های دیابتی (نوع دو) انتخاب شدند. سپس موش های دیابتی شده (20 سر) به چهار گروه تقسیم شدند: گروه دیابتی کنترل (پنج سر)، دیابتی- متفورمین (پنج سر)، دیابتی-تمرین تناوبی شدید (پنج سر)، دیابتی-متفورمین-تمرین تناوبی شدید (پنج سر). موش ها به مدت هشت هفته تحت مداخله قرار گرفتند. از روش Real-Time-PCR برای سنجش بیان ژن مایوژنین و مایواستاتین در عضله ی راست رانی استفاده شد.
یافته ها:
تمرین تناوبی شدید (اما نه متفورمین) در بیان مایوژنین تاثیر افزایشی داشت (05/0=P)؛ متفورمین تاثیر معنی داری در بیان مایواستاتین نداشت (45/0=P)، با این حال تمرین تناوبی شدید، بیان مایواستاتین را کاهش داد (001/0=P)، متفورمین تاثیر افزاینده یا کاهنده در تغییر بیان مایواستاتین ناشی از تمرین تناوبی شدید نداشت (95/0=P).
نتیجه گیری:
داروی متفورمین احتمالا تاثیر منفی یا مثبتی بر اثر تمرین تناوبی شدید در افزایش بیان مایوژنین و کاهش بیان مایواستاتین در موش های مبتلا به دیابت نوع دو نمی گذارد.
کلید واژگان: تمرین ورزشی, متفورمین, دیابت نوع دو, آتروفی عضلانیBackgroundMyogenin (MyoG) and Myostatin (Mstn) play role in muscle growth and wasting, respectively. The present study aimed to investigate the combined effect of High-intensity Interval Training (HIIT) and Metformin drug (Metf) on gene expression of MyoG and Mstn in skeletal muscle of type 2 diabetic mice.
Methods25 mice (C57BL/6) were assigned to two groups, including 1) Control © (n=5), and 2) HFD (n=20). The mice of the HFD group were fed a high-fat diet for 16 weeks. After 16 weeks, the mice with over 200 mg/dl were selected as diabetic mice. Then, the diabetic mice were divided into four groups including 1) Control Diabetic (CD) (n=5), 2) Diabet with Metf (DM) (n=5), 3) Diabet with HIIT (DH) (n=5) 4) Diabet with Metf and HIIT (DMH) (n=5). The mice of experimental groups underwent the interventions for eight weeks. The Real-Time–PCR methods were used to measure the mRNA expression of MyoG and Mstn in the Rectus-Femoris muscle.
ResultsHIIT (but no Metf) upregulated the gene expression of MyoG (p=0.05). Metformin did not affect Mstn expression (p=0.45), However, HIIT downregulated the expression of Mstn (p=0.001). Metformin did not affect decreasingly or incrementally the downregulating effect of HIIT on Mstn expression (p=0.95).
ConclusionMetf may not positively or negatively affect the expression changes of MyoG and Mstn induced by HIIT in skeletal muscle of mice with type 2 diabetes.
Keywords: Exercise Training, Metformin, Type 2 Diabetes, Muscle Atrophy -
مقدمه
تمرین هوازی منظم با حجم مناسب بیان ژن را در بطن چپ بیماران دیابتی بهبود می دهد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی بر بیان ژن های Sirt-1 و PGC-1α در بطن چپ رت های مبتلا به دیابت نوع2 بود.
مواد و روش هادر پژوهش تجربی حاضر، 18 سر موش آزمایشگاهی نر دیابتی به سه گروه 6 تایی تقسیم شدند; کنترل سالم (NC)، کنترل دیابتی(DC) ، تمرین هوازی (ET). دیابت به همه گروه ها جز کنترل سالم با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (STZ) پس از 12 ساعت ناشتایی شبانه القاء شد. گلوکز توسط روش گلوکز اکسیداز، انسولین با الایزا و شاخص مقاومت به انسولین با HOMA-IR اندازه گیری شد. تعیین بیان ژن های Sirt-1 وPGC-1α با PCR Real time- و مقایسه گروه ها با آزمون (One way anova) در سطح آلفای 05/0 انجام شد.
نتایجبیان ژن های Sirt-1 و PGC-1α در گروه تمرین نسبت به کنترل دیابتی به ترتیب (001/0P=) و (02/0P=) افزایش معناداری داشتند. شاخص گلوکز و مقاومت به انسولین در گروه تمرین کاهش داشتند.
نتیجه گیریتمرین هوازی با تنظیم بیان ژن های Sirt-1و PGC-1α در بطن چپ رت های دیابتی، احتمالا می تواند بیوژنز میتوکندری را بهبود دهد.
کلید واژگان: تمرین هوازی, Sirt-1, PGC-1α, مقاومت به انسولینintroductionRegular aerobic exercise with proportionate intensity volume improved gene expression in the left ventricle of diabetic pations.The purpose of this study was to investigation of an aerobic exercise course on the genes expression of Sirt-1 and PGC-1α in the left ventricle of rats with type 2 diabetes.
methodsin the present experimental study, 18 diabetic male mice were divided into three groups of 6;Normal Control(NC), Diabetic Control(DC), Aerobic exercise(ET). diabetes was induced in all groups expected non diabetic control group by interaperitoneal injection of sereptozotocin(STZ) after12 hours fasting. glucose concentration was measured by glucose oxidase method. ELISA method was used to measure the insulin and HOMA-IR method was used to measure insulin resistance index.the expression of Sirt-1 and PGC-1α genes was determined by Real time- PCR and the groups were compared by one way anova test at the alpha level of 0.05.
Resultsthe genes expression of Sirt-1 and PGC-1α genes in the exercise group increased significantly compared to diabetic control(P= 0.001) and(P= 0.02), respectively.glucose index and insulin resistance were decreased in the exercise group.
Conclusionaerobic exercise by regulating the genes expression of Sirt-1 and PGC-1α in the left ventricle of diabetic rats, could possibly improved mitochondrial biogenesis.
Keywords: Aerobic Exercise Training, Sirt-1, PGC-1α, insulin resistance -
مقدمه
هدف از این مطالعه تاثیر4 هفته تمرین تناوبی شدید همراه با مکمل یاری کورکومین بر بیان ژن های COL-I، II، SMAD/3 در میوکارد موش های چاق صحرایی نر مبتلا به دیابت نوع2 بود.
روش بررسیمطالعه حاضر از نوع تجربی است. بدین منظور 35 سر موش نر دیابتی به پنج گروه 7 تایی; کنترل سالم، کنترل دیابتی، کورکومین+ دیابتی، تمرین تناوبی شدید، تمرین تناوبی شدید+ کورکومین تقسیم شدند. القاء دیابت به همه گروه ها به جز کنترل سالم توسط تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (STZ) با دوز60 میلی گرم بر کیلوگرم انجام شد. کورکومین با دوز200 میلی گرم بر کیلوگرم به ازای هر کیلو گرم از وزن بدن به همه گروه ها به جز کنترل سالم و کنترل دیابتی گاواژ شد. سنجش بیان ژن های COL-I، II و SMAD/3 از روش Real time-PCR و مقایسات گروه ها با آزمون تحلیل واریانس یک طرفه در سطح آلفای 0/05 انجام شد.
نتایجکاهش بیان ژن COL-I درگروه S+HIIT نسبت به گروه های DC و S+DC به ترتیب (0/0001<p) و (0/0004<p) و درگروه تمرین تناوبی شدید (HIIT) نسبت به گروه DC (0/017=P) معنادار بود. کاهش بیان ژن COL-II درگروه مکمل+ تمرین تناوبی شدید S+HIIT نسبت به گروه های مکمل+ کنترل دیابتی S+DC(0/001=P) و DC (0/0003<p) و در گروه HIIT نسبت به گروه کنترل دیابتی DC (0/013=P) و S+DC (0/029=P) معنادار بود. کاهش بیان ژنSMAD/3 در گروه S+HIIT نسبت به گروه های HIIT (0/008=P)،S+DC (0/0002<p)، DC (0/0006<p) و در گروه HIIT نسبت به گروه های NC (0/010=P)،DC (006/0=P) و S+DC (0/032=P) معنادار بود.
نتیجه گیری:
نتایج نشان داد، تمرین تناوبی شدید باعث کاهش ژن هایCOL-I ،COL-II وSMAD/3 شد و کاهش بیان SMAD/3 تحت تاثیر تمرین تناوبی شدید با مکمل، احتمالامی تواند فیبروز میوکارد را در افراد دیابتی بهبود بخشد.
کلید واژگان: تمرین تناوبی شدید, کورکومین, دیابت نوع 2, SMAD, 3, COL-I, COL-IIJournal of Shaeed Sdoughi University of Medical Sciences Yazd, Volume:30 Issue: 8, 2022, PP 5166 -5178IntroductionThe aim of this study was investigating the effect of 4 weeks of high intensity interval training with curcumin supplement on the gene expression of collagen I, II and SMAD/3 in the myocardium of male obese rats with type 2 diabetes.
MethodsIn this experimental study, 35 male diabetic rats were divided in to 5 groups of seven; normal control, diabetic control, curcumin+diabetic, high intensity interval training, high intensity interval training+curcumin. Diabetes was induced by an intraperitoneal injection of streptozotocin with a dose of 60 mg/kg in all groups except the normal control group. Curcumin was gavage 200 mg/kg of body weight in all groups except normal control and diabetic control groups to determine the expression of COL-I, II and SMAD/3 genes, PCR-Real time method and group comparison were used by Two-way ANOVA test at alpha level of 0.05.
ResultsThe decrease in COL-I gene expression in (S+HIIT (group compared to the (DC) (P<0.0001) and S+DC (P<0.0004) was significant, respectively. In high intensity interval training (HIIT) group, the decrease in COL-I gene expression was also significant compared to the diabetic control (DC) group (P=0.017).The decrease in COL-II gene expression in curcumin + high intensity interval training (S+HIIT) group compared to the (S+DC) (P=0.001) and diabetic control (DC) (P<0.0003) and in (HIIT) group was significant compared to the (DC) group (P=0.013) and (S+DC) (P=0.029).The decrease in SMAD/3 gene expression in (S+HIIT) group compared to the HIIT (P=0.008), (S+DC) (P<0.0002), (DC) groups (P<0.0006) and in the (HIIT) group was significant compared to the (NC) (P=0.010), (DC) (0.006) and (S+DC) groups (P=0.032).
ConclusionThe results showed that, high intensity interval training reduced COL-I, COL-II and SMAD/3 genes and decreasing the expression of SMAD/3 due to high intensity interval training with curcumin supplementation possibly can improve diabetic fibrosis in myocardial.
Keywords: High intensity interval training, Curcumin supplement, Type2 Diabetes, SMAD, 3, COL-I, COL-II -
زمینه و هدف:
افزایش قند خون در شرایط دیابتی می تواند باعث آپوپتوزیس، از طریق مسیر میتوکندری و با افزایش بیان پروتیین مرگ سلولی شود. پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده ای هستند که مزایای سلامتی را به میزبان اعطا می کنند و دارای اثرات ضد دیابت و آنتی اکسیدان هستند. همچنین، برخی شواهد نشان می دهد که ورزش می تواند بر مسیرهای سیگنالینگ آپوپتوزیس عضله اسکلتی تاثیر بگذارد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر تمرین هوازی و مکمل پروبیوتیک بر سطوح گلوکز خون و بیان ژن کاسپاز-3 در عضله نعلی رت های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود.
روش تحقیق:
تعداد40 سر رت صحرایی نر نژاد ویستار (وزن: 270-250 گرم؛ سن: هشت هفته) به طور تصادفی به پنج گروه کنترل سالم (N)، کنترل دیابتی (CD)، دیابتی + مکمل پروبیوتیک (SCD)، دیابتی + تمرین (TD) و دیابتی + تمرین + مکمل پروبیوتیک (STD) تقسیم شدند. القای دیابت با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (45 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن) انجام شد. برنامه تمرین هوازی شامل 30 دقیقه دویدن روی نوارگردان با شدت 60 تا 65 درصد سرعت بیشینه، پنج روز در هفته و به مدت پنج هفته بود. هر رت دو گرم پروبیوتیک به صورت محلول در آب آشامیدنی دریافت کرد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، رت ها تشریح و عضله نعلی برای ارزیابی بیان ژن کاسپاز-3 (با روش Real Time PCR) و نمونه گیری خون برای ارزیابی گلوکز پلاسما (با روش گلوکز اکسیداز) جمع آوری انجام شد. تجزیه و تحلیل آماری با آزمون t مستقل، آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی شفه در سطح معنی داری p≤0/05 انجام شد.
یافته هاسطوح گلوکز خون در گروه دیابتی + تمرین + مکمل نسبت به سایر گروه ها، کاهش معنی داری داشت (008/0=p) از طرف دیگر، بیان ژن کاسپاز-3 در گروه دیابتی + تمرین، و گروه دیابتی + تمرین + مکمل کاهش معنی داری پیدا کرد (01/0=p).
نتیجه گیریتمرین هوازی به همراه مصرف مکمل پروبیوتیک، احتمالا با تنظیم و کاهش قند خون، از آپوپتوزیس عضله اسکلتی در شرایط دیابت جلوگیری می نماید.
کلید واژگان: دیابت, تمرین هوازی, آنتی اکسیدان ها, آپوپتوزیس, عضله اسکلتیBackground and AimHyperglycemia occurring in the diabetic condition can cause apoptosis via the mitochondrial pathway with higher cell death protein expression. Probiotics are viable microorganisms which confer health benefits to the host and have anti-diabetic and antioxidant effects. Also, there are some evidences that exercise may affect the signaling pathways of skeletal muscle apoptosis. The aim of this study was to examine the aerobic exercise training and probiotic supplementation effects on blood glucose levels and caspase-3 gene expression of the soleus muscle in diabetic rats-induced by streptozotocin.
Materials and Methods40male Wistar rats (weight: 250-270 gr; age: eight weeks) were selected and divided into five groups: control+normal (N), control+diabetic (CD), diabetic+probiotics (SCD), diabetic+aerobic training (TD), and TD+probiotics (STD). Rats were made diabetic using streptozotocin (45 mg/kg). The rats in the training groups aerobically exercised using a treadmill at intensity of 60-65% of maximum speed for five weeks and five days per week and received probiotics (2 gr) in drinking tap water (supplemented groups). 48 hours after the last training session, the animals were sacrificed, then the soleus muscle was dissected to evaluate the gene expression of caspase-3 (using the Real Time PCR) and plasma glucose (by the glucose oxidase method). T-test, one-way ANOVA and Scheffe’s post hoc tests were applied for statistical analysis at significance level of p≤0.05.
ResultsThe results indicated that fasting blood sugar was significantly lower in the TD+probiotics group compared to the other groups (p=0.008). On the other hand, gene expression of caspase-3 was a significantly decreased in diabetic+aerobic training and TD+probiotics (p=0.01) groups.
ConclusionIt appears that aerobic exercise training with the use of probiotics prevents apoptosis in the muscle with the down-regulation of blood glucose.
Keywords: Diabetes, Aerobic exercise training, Antioxidants, apoptosis, Skeletal muscle -
مقدمه و هدف
تمرین هوازی همراه با مصرف مکمل پروبیوتیک با تنظیم بیان ژن، ظرفیت آنتی اکسیدانی را در بطن چپ بیماران مبتلا به دیابت بهبود می دهد. هدف از این مطالعه، تعیین اثر یک دوره تمرین هوازی همراه با مکمل یاری پروبیوتیک بر بیان ژن های SIRT-1وFNDC-5 در بطن چپ موش های آزمایشگاهی نر مبتلا به دیابت القاء شده با استرپتوزوتوسین بود.
روش کاردر پژوهش تجربی حاضر، 30 سر موش نر دیابتی به پنج گروه 6 تایی تقسیم شدند; کنترل سالم (NC)، دیابتی (DC)، مکمل دیابتی (DS)، تمرین دیابتی (DT)، تمرین دیابتی با مکمل .(DTS) القاء دیابت به همه گروه ها جز کنترل سالم با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (STZ) با دوز 60 میلی گرم بر هر کیلوگرم از وزن بدن بعد از 12 ساعت ناشتایی شبانه انجام شد. جهت تعیین بیان ژن های SIRT-1 و FNDC-5 از روش PCR- Real time استفاده شد و مقایسه گروه ها توسط آنووای یک طرفه در سطح آلفای 0/05 انجام شد.
یافته هابیان ژنSIRT-1 در گروه های DT و DTS نسبت به گروه DC به ترتیب (0/001<p) و(0/01<p) و بیان ژن FNDC-5 در گروه هایDT و DTS نسبت به گروه DC به ترتیب (0/05<p) و (0/001<p) افزایش معناداری داشتند.
نتیجه گیریتمرین هوازی همراه با مکمل پروبیوتیک با تاثیر بر تنظیم بیان ژن FNDC-5 در بطن چپ موش های آزمایشگاهی دیابتی، احتمالا می تواند دفاع ضد اکسایشی را افزایش داده و کاردیومیوپاتی دیابتی را بهبود دهد.
کلید واژگان: تمرین هوازی, SIRT-1, FNDC-5, مقاومت به انسولین, مکمل پروبیوتیکIntroductionAerobic exercise with probiotic supplementation improves the antioxidant capacity in the left ventricle of diabetic patients by regulating gene expression. The purpose of this study was to investigate the effect of an aerobic exercise training with complementary probiotic supplementation on the gene expression of SIRT-1 and FNDC-5 in the left ventricle of streptozotocin-induced diabetic male rats.
Materials and MethodsIn this experimental research, 30 diabetic male laboratory rats were divided into five groups of six including, non-diabetic control (NC), diabetic control (DC), diabetic supplement (DS), diabetic training (DT), diabetic training supplement (DTS). Diabetes was induced in all groups except for non-diabetic control group by intraperitoneal injection of streptozotocin (STZ) at a dose of 60 mg per kilogram of body weight after 12 hours of overnight fasting. Real-time PCR technique was used to evaluate the gene expression of the SIRT-1and FNDC-5 and the comparison of groups was used by One way ANOVA at the alpha level of 0.05.
ResultsSIRT-1 gene expression in DT and DTS groups compared to DC group, (p<0.001) and (p<0.01) respectively, and FNDC-5 gene expression in DT and DTS groups compared to DC group (p<0.05) and (p<0.001) significantly increased
ConclusionAerobic exercise combined with probiotic supplementation can possibly increase the antioxidant defense and improve diabetic cardiomyopathy by affecting the regulation of FNDC-5 gene expression in the left ventricle of diabetic rats.
Keywords: Aerobic exercise training, SIRT-1, FNDC-5, Insulin resistance, Probiotic supplement -
مقدمه و هدف
تمرین تناوبی با حجم مناسب باعث تنظیم بیان ژن در بیماران مبتلا به دیابت شده و مخاطرات هایپرگلایسمی را کاهش می دهد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن های آدیپونکتین و رزیستین در بافت چربی احشایی موش های دیابتی می باشد.
روش کارپژوهش حاضر از نوع تجربی بود. بدین منظور24 سر موش نر دیابتی نژاد ویستار به سه گروه تقسیم شدند ;(n=8) کنترل سالم (NC)، کنترل دیابتی (DC)، تمرین تناوبی شدید (HIIT). القاء دیابت توسط استرپتوزتوسین پس از 12 ساعت ناشتایی انجام شد. برای سنجش گلوکز پلاسما از روش گلوکز اکسیداز، انسولین با روش الایزا و اندازه گیری شاخص مقاومت به انسولین از روش HOMA-IR استفاده شد. جهت تعیین بیان ژن های آدیپونکتین و رزیستین از روش الایزا و مقایسه گروه ها توسط آنووای یک طرفه در سطح 0/05 استفاده شد.
یافته هابیان ژن آدیپونکتین در گروه HIIT نسبت به گروه DC افزایش معناداری داشت (0/05<p). بیان ژن رزیستین در گروه HIIT نسبت به گروه DC کاهش معناداری داشت (0/001≤p). میانگین مقاومت به انسولین درگروه HIIT کاهش معناداری داشت.
نتیجه گیرینتایج مطالعه حاضر نشان داد که، تمرین تناوبی شدید با افزایش بیان ژن آدیپونکتین و کاهش ژن رزیستین، احتمالا می تواند متابولیسم سلولی را در افراد دیابتی بهبود بخشد.
کلید واژگان: آدیپونکتین, تمرین تناوبی شدید, رزیستین, مقاومت به انسولینIntroductionModerate volume interval training regulates gene expression in patients with diabetes and reduces the risks of hyperglycemia. The aim of this study was to evaluate the eeffects of high intensity interval Training on the gene expression of Adiponectin and Resistin in adipose tissue of diabetic Rats.
Materials and MethodsThe present study was experimental. To this end, 24 diabetic male Wistar rats were divided into three groups (n-8); normal control (NC), diabetic control (DC), high intensity interval training (HIIT). Diabetes was induced in all groups expect for normal control group by intraperitoneal streptozotocin injection after 12 hours of fasting. Glucose oxidase was used to measure glucose in plasma using ELISA method to measure insulin levels.HOMA-IR method was used to measure insulin resistance index. Real-time PCR technique was used to evaluate the gene expression of the Adiponectin and Resistin. Comparison of groups was performed by (one way ANOVA) at the alpha level of 0.05.
ResultsAdiponectin gene expression was significantly increased in HIIT group compared to DC group (p<0.05). Resistance gene expression in HIIT group was significantly reduced compared to DC group (p≤0.001). Insulin resistance was significantly reduced in the HIIT group.
ConclusionThe results showed that intense intermittent exercise reduced insulin resistance and possibly regulated cellular metabolism by increasing adiponectin gene expression and decreasing resistin gene.
Keywords: High intensity interval training, Adiponectin, Resistin, Insulin resistance -
مقدمه و هدف
جهش ژن در بیماران دیابتی از عوامل اصلی ایجاد آپوپتوز در میوسیت قلب است. تمرین با حجم مناسب به همراه مصرف کورکومین، کاردیومیوپاتی دیابتی را بهبود داده است. هدف از این مطالعه تعیین اثر تمرین تناوبی شدید همراه با مکمل یاری کورکومین بر ژن های Bax، Bcl-2 و Caspase-3 در کاردیومیوسیت موش های صحرایی دیابتی بود.
روش کاردر این مطالعه تجربی 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند; تمرین تناوبی شدید (HIIT)، تمرین تناوبی شدید+ کورکومین (S+HIIT)، کنترل دیابتی+ کورکومین (S+DC)، کنترل دیابتی (DC)، کنترل سالم (NC). پس از القای دیابت کورکومین با دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم، پنج روز در هفته و به مدت 4 هفته به همه گروه ها به جز کنترل سالم و کنترل دیابتی به صورت خوراکی گاواژ شد. 24 ساعت بعد از آخرین مداخله ها حیوانات بیهوش و قربانی شدند. پس از استخراج بطن چپ، گلوکز پلاسما به روش گلوکز اکسیداز، انسولین با روش الایزا و مقاومت به انسولین با HOMA-IR اندازه گیری شد. جهت تعیین بیان ژن های Bax، Bcl-2 و Caspase-3از روش Real time-PCR و مقایسه گروه ها با آزمون آنووای دو طرفه در سطح آلفای 0/05 استفاده شد.
یافته هاکاهش بیان ژن Bax در گروه S+HIIT نسبت به گروه های DC و S+DC به ترتیب (0/001>p) و (0/01>p) و در گروه HIIT نسبت به گروه های DC و S+DC به ترتیب (0/05>p) و (0/001≥p) معنادار شد. افزایش بیان ژن Bcl-2 در گروه S+HIIT نسبت به گروه DCو S+DC به ترتیب (0/05>p) و (0/05>p) و در گروه HIIT نسبت به گروه S+DC به ترتیب (0/001>p) و (0/05>p) معنادار شد. کاهش بیان ژن Caspase-3 در گروهS+HIIT نسبت به گروه های HIIT (0/05>p)، DC (0/05>p) و S+DC (0/05>p) و در گروه HIIT نسبت به گروه DC وS+DC به ترتیب (0/01>p) و (0/01>p) معنادار بود.
نتیجه گیرینتایج مطالعه حاضر نشان داد که تمرین تناوبی شدید باعث کاهش ژن های Bax و Caspase-3 شد و افزایش بیان Bcl-2 تحت تاثیر تمرین تناوبی شدید با نقش ضدالتهابی مکمل کورکومین، احتمالا می تواند آپوپتوز میوکارد را در افراد دیابتی بهبود بخشد. احتمالا ترکیب تمرین با مکمل کورکومین و نقش تعاملی این دو عامل موجب تعدیل در ژن های مرتبط با آپوپتوزیس شده است.
کلید واژگان: آپوپتوز, تمرین تناوبی شدید, دیابت نوع 2, مکمل کورکومینIntroductionGene mutations in diabetic patients is a major cause of apoptosis in myocytes. Optimal volume training with curcumin intake improves cardiomyopathy in diabetic patients. The purpose of this study was to investigate the effects of high intensity interval training with curcumin supplement on the gene expression of Bax, Bcl-2 and Caspase-3 in the cardiomyocytes of rats in type 2 diabetes.
Materials and MethodsThe present study adopted an experimental design in which 40 male diabetic rats were divided into 5 groups of 8; High intensity interval training (HIIT), High intensity interval training+ curcumin (S+HIIT), Diabetic Control+curcumin (S+DC), Diabetic Control (DC), Normal Control (NC). After inducing diabetes, Curcumin was gavaged in all Groups, excluding Normal Control and Diabetic Control Groups, With two hundred mg/kg of Dosage of body weight five days a week for four weeks. 24 hours after the last workout training and recovery session, the subjects were sacrificed and their left ventricle was extracted. Glucose oxidase was used to measure glucose in plasma using ELISA method to measure insulin levels and HOMA-IR method was used to measure insulin resistance index. To determine the expression of Bax, Bcl-2 and Caspase-3 genes, PCR-Real time method and group comparison were used by Two-way ANOVA test at alpha level of 0.05.
ResultsThe decrease in Bax gene expression in S+HIIT group compared to the DC (p<0.001), S+DC (p<0.01), and HIIT group was significant respectively compared to the DC and S+DS groups (p<0.05) and (p<0.001). The increased in Bcl-2 gene expression in S+HIIT group respectively compared to the DC (p<0.05) and S+DC (p<0.05) and in HIIT group was significant recpectively compared to the DC and S+DC groups (p<0.001) and (p<0.05). The decrease in Caspase-3 gene expression in S+HIIT group compared to the HIIT (p<0.05), DC (p<0.05), S+DC groups (p<0.05) and in the HIIT group was significant compared to the DC (p<0.01) and S+DC groups (p<0.01).
ConclusionThe results showed that high intensity interval training with curcumin supplementation reduced Bax and Caspase-3 genes. Moreover, increasing the gene expression of Bcl-2 due to high intensity interval training with curcumin supplementation can possibly improve diabetic apoptosis in myocardial. The combination of exercise with curcumin supplementation and the interactive role of these two factors may have led to modulations in apoptosis-related genes.
Keywords: ApoptosisوHigh intensity interval training, Curcumin supplement, Type 2 Diabet -
مقدمه
یکی از مشکلات متداول در بیماران دیابتی، آتروفی عضلانی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هم افزایی تمرین استقامتی به همراه مکمل یاری پروبیوتیک بر بیان ژن هایAtrogin-1 وMuRF-1 در عضله نعلی رت های دیابتی است.
روش هادر این مطالعه 32 سر رت نژاد ویستار به صورت تصادفی به گروه کنترل سالم (NC) و چهار گروه دیابتی: کنترل دیابتی (DC)، مکمل دیابتی (SDC)، تمرین دیابتی (TD) و مکمل تمرین دیابتی (STD) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی با شدت 60 تا 65 درصد حداکثر سرعت دویدن، پنج روز در هفته در طی چهار هفته اجرا شد. هم زمان رت ها روزانه دو گرم پروبیوتیک محلول در 30 میلی لیتر آب مصرف نمودند. بیان ژن های Atrogin-1 و MuRF-1 به روش qReal-TimePCR اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون آنالیز واریانس دوطرفه در سطح معناداری 05/0≥P انجام شد.
یافته هابیان ژن Atrogin-1 در گروه های TD (001/0=P) و STD (000/0=P) نسبت به گروه DC کاهش معناداری داشت. بین دو گروه TD و STD در بیان ژن Atrogin-1 (028/0=P) تفاوت معناداری مشاهده شد. بیان ژن MuRF-1 در گروه های TD (04/0=P) و STD (01/0=P) نسبت به DC کاهش معناداری داشت. اما بین دو گروه TD و STD در بیان ژن MuRF-1 تفاوت معناداری مشاهده نشد (36/0=P).
نتیجه گیریبه نظر می رسد که اجرای تمرین هوازی به همراه مکمل یاری پروبیوتیک در کاهش بیان ژن Atrogin-1 از هر یک از این مداخلات به تنهایی، موثرتر باشد. با این حال تمرین هوازی به همراه مکمل یاری پروبیوتیک، نسبت به تمرین هوازی به تنهایی، تاثیر هم افزایی در کاهش بیان ژن MuRF-1 در عضله ی نعلی رت های دیابتی ندارد.
کلید واژگان: دیابت, آتروفی عضلانی, پروبیوتیک, آنتی اکسیدان, تمرین هوازیBackgroundOne of the most common problems in diabetic patients is muscle atrophy. Therefore, the present study aimed to investigate the synergistic effect of endurance training with probiotic supplementation on Atrogin-1 and MuRF-1 genes gene expression in the soleus muscle of diabetic rats.
MethodsIn this study, 32 male Wistar rats were randomly divided into one normal control (NC) and four diabetic groups: diabetic control (DC), diabetic supplement (SDC), diabetic training (TD), and diabetic supplement training (STD). The training protocol was performed with 60 to 65% of maximum speed reached five days a week for four weeks. At the same time, rats took two grams of probiotic dissolved in 30 ml of water daily. Expression of Atrogin-1 and MuRF-1 genes was measured by the qReal-TimePCR method. Data were analyzed by two-way analysis of variance at the significant level of P≤0.05.
ResultsAtrogin-1 gene expression was significantly reduced in TD (P=0.001) and STD (P=0.000) groups compared to DC group. There was a significant difference between TD and STD groups in the expression of the Atrogin-1 gene (P=0.028). MuRF-1 gene expression was significantly reduced in TD (P=0.04) and STD (P=0.01) groups compared to DC. But there was no significant difference between TD and STD groups in MuRF-1 gene expression (P=0.36).
ConclusionIt seems that performing the aerobic exercise with probiotic supplementation is more effective in reducing the expression of the Atrogin-1 gene than any of these interventions alone. However, aerobic exercise with probiotic supplementation does not have a synergistic effect on reducing MuRF-1 gene expression in the soleus muscle of diabetic rats compared to aerobic exercise alone.
Keywords: Diabetes, Muscle atrophy, Probiotics, Antioxidants, Aerobic exercise -
سابقه و هدف
ناکارآمدی میتوکندریایی یکی از سازوکارهای احتمالی پیدایش و پیشرفت دیابت می باشد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هم افزایی تمرین استقامتی به همراه مکمل یاری پروبیوتیک بر بیان ژن PGC-1α و سیترات سنتاز (CS) در رت های دیابتی می باشد.
مواد و روش ها32 سر رت نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به پنج گروه: کنترل-سالم (NC)، کنترل-دیابتی (DC)، مکمل-دیابتی (SDC)، تمرین-دیابتی (TD)، مکمل-تمرین-دیابتی (STD) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی با شدت 60 تا 65 درصد vVO2peak، پنج روز در هفته در طی چهار هفته اجرا شد. همزمان رت ها روزانه دو گرم پروبیوتیک محلول در 30 میلی لیتر آب مصرف نمودند. بیان ژن PGC-1α و CS به روش qReal-TimePCR اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون آنالیز واریانس دوطرفه در سطح معنی داری 05/0≥p انجام شد.
یافته هابیان ژن PGC-1α در گروه های TD (006/0=P) و STD (000/0=P) نسبت به گروه DC افزایش معنی داری داشت. همچنین بیان ژن CS در گروه های TD (03/0=P) و STD (00/0=P) نسبت به DC افزایش معنی داری داشت، اما بین دو گروه TD و STD در بیان ژن PGC-1α (06/0=P) و CS (27/0=P) تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین اثر متقابل و همزمان دو عامل تمرین هوازی و مکمل پروبیوتیک بر بیان ژن PGC-1α (25/0=P) وCS (46/0=P) مشاهده نشد.
نتیجه گیریاگرچه چهار هفته تمرین استقامتی به تنهایی و در ترکیب با پروبیوتیک منجر به افزایش بیان ژن PGC-1α و CS گردید، با این حال به نظر می رسد این افزایش ناشی از تمرینات استقامتی بوده و مصرف همزمان پروبیوتیک تجویز شده با تمرین استقامتی دارای تاثیر هم افزایی و تعاملی نبود.
کلید واژگان: دیابت, تمرین هوازی, پروبیوتیک, PGC-1α, سیترات سنتازBackground and ObjectivesMitochondrial dysfunction is one of the probable mechanisms for the onset and progression of diabetes. Therefore, the aim of the present study was to investigate synergistic effects of endurance training with probiotic supplementation on PGC-1α and citrate synthase (CS) gene expression in diabetic rats.
Materials & MethodsBriefly, 32 Wistar male rats were randomly divided into five groups of normal control (NC), diabetic control (DC), diabetic supplement (SDC), diabetic training (TD), and diabetic supplement training (STD). The training protocol was carried out with 60–65% vVO2peak intensity, five days a week for four weeks. Furthermore, rats daily received 2 g of probiotic dissolved in 30 ml of water. The PGC-1α and CS gene expression were assessed using the quantitative real-time polymerase chain reaction method. Data were analyzed using two-way analysis of variance at significant levels of p ≤ 0.05.
ResultsExpression of the PGC-1α gene significantly increased in TD (p = 0.006) and STD (p = 0.000) groups, compared to DC. The CS gene expression significantly increased in TD (p = 0.03) and STD (p = 0.00) groups, compared to DC. No significant differences were seen between the TD and STD groups in PGC-1α (p = 0.06) and CS (p = 0.27) gene expression. Moreover, no synergistic effects of aerobic exercise and probiotic supplement on the expression of PGC-1α (p = 0.25) and CS (p = 0.46) genes were observed.
ConclusionAlthough four weeks of endurance training alone and in combination with probiotics increased the expression of PGC-1α and CS genes; however, this increase seems to be due to endurance training and concomitant use of the prescribed probiotics with endurance training did not include synergistic and interactive effects.
Keywords: Diabetes, Aerobic exercise, Probiotic, PGC-1α, Citrate synthase -
مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، سال شصت و چهارم شماره 3 (پیاپی 177، امرداد و شهریور 1400)، صص 3131 -3142مقدمه
تمرین تناوبی با حجم مناسب بیان ژن را در بیماران دیابتی تنظیم می کند و کاردیومیوپاتی را کاهش می دهد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر دو نوع تمرین تناوبی شدید بربیان ژن هایIRS-1 و IRE-1α درکاردیومیوسیت موش های چاق صحرایی نر مبتلا به دیابت نوع2 بود.
روش کار36 سر موش چاق صحرایی نر دیابتی به چهارگروه 9 تایی تقسیم شدند؛ تمرین تناوبی شدید نوع1(HIIT1:1)، تمرین تناوبی شدید نوع2(HIIT2:1)، کنترل دیابتی(DC)، کنترل سالم(NC). 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین و ریکاوری پس از آن آزمودنی ها بیهوش شدند. سپس بطن چپ آنها استخراج شد. گلوکز پلاسما توسط روش گلوکز اکسیداز، مقادیر انسولین با روش الایزا و مقاومت به انسولین با HOMA-IR اندازه گیری شد. سنجش بیان ژنهای IRS-1 و IRE-1α با روش PCRReal time- و مقایسه گروه ها با آنووای یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی برای تعیین اختلاف بین گروهی در سطح آلفای 05/0 استفاده شد.
نتایجبیان ژن IRS-1 در هر دو گروه تمرین HIIT2:1 (002/0=P) و HIIT1:1 (006/0=P) نسبت به گروه کنترل و در گروه HIIT2:1 نسبت به HIIT1:1 (043/0=P) کاهش معناداری داشت. ژن IRE-1α در هر دو گروه تمرین HIIT2:1 (005/0=P) و HIIT1:1 (007/0=P) نسبت به گروه کنترل و در گروه HIIT2:1 (001/0=P) نسبت به HIIT1:1 کاهش معناداری داشت. میانگین مقادیر وزن و شاخص مقاومت به انسولین در گروه HIIT1:1 و گلوکز در گروه HIIT2:1 به صورت معناداری کمتر بود.
نتیجه گیریتمرین تناوبی شدید نوع 2 با تاثیر بالاتر برکاهش بیان ژن هایIRS-1 و IRE-1α در کاردیومیوسیت موش های چاق دیابتی احتمالا می-تواند بد تنظیمی ژن را بهبود بخشد.
کلید واژگان: تمرین تناوبی شدید, IRS-1 و IRE-1α, دیابت نوع2BackgroundThe purpose of this study was Comparison Comparison the Effect of Two types of High-Intensity Interval Training on the Expression Genes of IRS-1 and IRE-1α in the Cardiomyocytes type 2 diabetes of Obes Male Rats.
Material and Methods36 male Wistar rats were divided into 4 groups: type1 high-intensity interval training (HIIT1:1), type2 high-intensity interval training (HIIT2:1), diabetic control (DC), and nondiabetic control (NC). Plasma glucose concentration was measured by the glucose oxidase method. ELISA method was used to measure the insulin levels and the HOMA-IR method was used to measure insulin resistance index. A real-time PCR technique was used to evaluate the gene expression of the IRS-1 and IRE-1α genes. Results were analyzed with one-way ANOVA and Tukey post hoc tests at the alpha level of 0/05.
Resultsgene expression of IRS-1 in both groups of HIIT2:1(p= 0.002) and HIIT1:1(p= 0.006) showed a significant decrease compared to the DC group and in HIIT2:1(P=0/043) showed a significant decrease compared to the HIIT1:1 group. a gene of IRE-1α in both groups of HIIT2:1(p= 0.005) and HIIT1:1(p= 0.007) showed a significant decrease compared to the DC group and in HIIT2:1(P=0/001) showed a significant decrease compared to the HIIT1:1 group. The mean weight values and insulin resistance index in the HIIT1:1 group and glucose were significantly lower in the HIIT2: 1 group.
ConclusionHigh-intensity interval training type 2 with a higher effect on decreasing IRS-1 and IRE-1α genes expression in cardiomyocytes of obese diabetic rats may it can improve gene dysregulation.
Keywords: High-intensity interval training, IRS-1, IRE-1α, Type 2 diabetes -
مقدمه و هدفافزایش آپوپتوز کاردیومیوسیت ها از عوامل اصلی ایجاد کاردیومیوپاتی دیابتی است. با توجه به نقش پروبیوتیک ها و تمرینات ورزشی در بهبود عوارض ناشی از دیابت، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هم افزای تمرین استقامتی و مکمل پروبیوتیک بر بیان ژن های Bax و Bcl-2 در کاردیومیوسیت های رت های دیابتی بود.مواد و روش ها30 سر رت نر نژاد ویستار با میانگین وزن 10±270 گرم، به صورت تصادفی به 5 گروه: کنترل سالم (NC)، کنترل دیابتی (DC)، مکمل پروبیوتیک دیابتی (SDC)، تمرین دیابتی (TD) و مکمل پروبیوتیک - تمرین دیابتی (STD) تقسیم شدند. گروه های تمرینی با شدت60-65 درصد vVO2peak، 5 روز در هفته به مدت 4 هفته بر روی تردمیل دویدند. همزمان گروه های مکمل، روزانه 2 گرم مکمل پروبیوتیک دریافت کردند. بیان ژن های Bax و Bcl-2 در بطن چپ رت ها به روش qReal-Time PCR، و تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون آنالیز واریانس دوطرفه با سطح معنی داری 05/0>p انجام شد.نتایجبیان ژنBax در همه گروه ها نسبت به گروه DC کاهش داشت (05/0<p) اما در گروه TD نسبت به STD تفاوت معنادار نبود (918/0=p). همچنین بیان ژن Bcl-2 در همه گروه ها نسبت به گروه DC افزایش یافت (001/0=p) اما در گروه TD نسبت به STD این افزایش معنادارتر بود (002/0=p). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین استقامتی به همراه مکمل یاری پروبیوتیک با تاثیر هم افزا بر برخی عوامل موثر بر آپوپتوز کاردیومیوسیت ها می تواند در کاهش عوارض ناشی از دیابت در کاردیومیوسیت رت های دیابتی موثر باشد.کلید واژگان: دیابت, تمرین هوازی, پروبیوتیکBackground and ObjectiveIncreased cardiomyocyte apoptosis is one of the main causes of diabetic cardiomyopathy. Considering the role of probiotics and exercise in improving the complications of diabetes, the aim of this study was to investigate the synergistic effect of endurance training and probiotic supplementation on the expression of Bax and Bcl-2 genes in cardiomyocytes of diabetic rats.Materials and Methods30 male Wistar rats with an average weight of 270 ±10 g were randomly divided into 5 groups: Normal Control (NC), Diabetic Control (DC), Diabetic Probiotic Supplement (SDC), Diabetic Training (TD), and Probiotic Supplement. Probiotic-Diabetic Training (STD). Training groups with an intensity of 60-65% VO2peak ran on a treadmill in 5 days a week and for 4 weeks. At the same time, the supplement groups received 2 grams of the probiotic supplement daily. Expression of Bax and Bcl-2 genes in the left ventricle of rats was studied by qReal-Time PCR and data analysis was performed by two-way analysis of variance with a significance level of pResultsBax gene expression was decreased in all groups compared to the DC group (p <0.05) but in the TD group there was no significant difference compared to the STD (p = 0.918). Also, Bcl-2 gene expression increased in all groups compared to the DC group (p = 0.001) but in the TD group, this increase was more significant than STD (p = 0.002).ConclusionIt seems that endurance training with probiotic supplementation with a synergistic effect on some factors affecting cardiomyocyte apoptosis can be effective in reducing the complications of diabetes in cardiomyocytes of diabetic rats.Keywords: bax, bcl-2, Diabetes, Endurance training, Probiotics
-
هدف از مطالعه حاضر مقایسه یک دوره تمرین تناوبی شدید با استقامتی تداومی بر بیان ژن mir-1 و IGF 1 در کاردیومیوسیت رت های دیابتی بود. 21 سر رت نر نژاد ویستار، پس از القای دیابت به صورت تصادفی به سه گروه هفت تایی (کنترل، استقامتی تداومی و تناوبی شدید) تقسیم شدند، برنامه تمرینی 5 روز در هفته به مدت 8 هفته بود، هر جلسه تمرین استقامتی 30 دقیقه دویدن با شدت 60 درصد VO2max و هر جلسه گروه تناوبی چهار تناوب سه دقیقه ای با شدت 90 درصد VO2max و یک دقیقه ریکاوری با شدت 30 درصد VO2max بین هر تناوب بود. بیان ژن IGF-1 و mir-1 از بافت بطن چپ، به وسیله روش qRT PCR سنجیده شد. نتایج نشان داد هر دو نوع تمرین سبب کاهش معنادار بیان ژن mir-1 نسبت به گروه کنترل شده است ، اما این کاهش در گروه تناوبی شدید نسبت به گروه استقامتی بیشتر بود (05/0P≥)؛ همچنین بیان ژن IGF-1 در هر دو گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری یافته بود که این افزایش در گروه تناوبی شدید نسبت به گروه استقامتی بیشتر بود (05/0P≥). به نظر می رسد تمرین تناوبی شدید با سرکوب mir-1 می تواند مداخله موثری برای کاهش عوارض کاردیومیوپاتی دیابتی باشد.
کلید واژگان: تمرین ورزشی, کاردیومیوپاتی, IGF-1, microRNA-1This study aimed to compare high intensity interval training and continuous endurance training on the gene expression of mir-1 and IGF-1 in cardiomyocytes of diabetic rats. After induction of diabetes, 21 male Wistar rats were randomly divided into three groups (each group 7 subjects): control, continuous endurance training, high intensity interval training). The training program included 5 days a week for 8 weeks. Each endurance session consisted of 30 minutes of running with the intensity of 60% VO2max. Each interval session consisted of 4 intervals, each interval 3 minutes, with the intensity of 90% VO2max and 1 minute of recovery with the intensity of 30% VO2max between each two intervals. Gene expression of IGF-1 and mir-1 of left ventricle tissue was assessed by qRT PCR. The results showed that both types of training significantly reduced the gene expression of mir-1 compared to the control group, but this decline was severer in the high intensity interval group than the endurance group (P≥0.05). Also, the gene expression of IGF-1 significantly increased in both training groups compared to the control group but this increase was severer in high intensity interval group than the endurance group (P≥0.05). It seems that high intensity interval training can be an effective intervention to reduce the complications of diabetic cardiomyopathy by repression of mir-1.
Keywords: Cardiomyopathy, IGF-1, microRNA-1, Training -
مقدمه
مسیر پیام دهی NF-kβ/TNF-α در توسعه فرآیندهای التهابی درون تومور و رشد آن نقش مهمی را ایفا می کند. بر این اساس، هدف از این پژوهش بررسی اثر ترکیبی هم افزایی تمرین هوازی به همراه مکمل یاری کورکومین بر رشد تومور از طریق محور پیام دهی NF-kβ /TNF-α در بافت سرطان موش های ماده مبتلا به سرطان پستان بود.
روش بررسیمدل مطالعه حاضر از نوع تجربی بود. در این مطالعه 40 سر موش بالب سی ماده پس از پیوند سرطان پستان از نوع 4T1 به پهلوی راست، به طور تصادفی به 4 گروه تمرین (E)، تمرین استقامتی-کورکومین (EC)، کورکومین (CC) و کنترل (C) تقسیم شدند. گروه های E و EC به مدت پنج هفته (5 روز در هفته) به تمرین پرداختند. گاواژ کورکومین (6 روز در هفته) در طول مطالعه بر روی گروه های EC و CC انجام گرفت. میزان بیان ژن های NF-kβ و TNF-α به روش qRT-PCR اندازه گیری شد. تجزیه تحلیل آماری پژوهش با آزمون تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی LSD و با استفاده از نرم افزارSPSS version 16 انجام شد. سطح معناداری 0/05P< بود.
نتایجدر هر سه گروه E،CC و EC میزان رشد سرطان پستان و بیان ژن های NF-kβ و TNF-α کاهش معناداری نسبت به گروهC داشت (0/001=P). هم چنین میزان کاهش بیان هر دو ژن در گروه EC نسبت به گروه E معنادار بود (0/05<P).
نتیجه گیری:
به نظر می رسد تمرین استقامتی همراه با مکمل یاری کورکومین با ایجاد یک اثر برآیندی، نقش موثرتری در کاهش TNF-α و NF-kβ و کند کردن رشد سلول های سرطان پستان نسبت به هر مداخله به تنهایی دارد.
کلید واژگان: سرطان پستان, تمرین استقامتی, کورکومین, TNF-α, NF-kβJournal of Shaeed Sdoughi University of Medical Sciences Yazd, Volume:29 Issue: 4, 2021, PP 3648 -3657IntroductionTNF-α/NF-kB signaling pathway plays an important role in promoting the inflammatory process and growth of breast cancer. Accordingly, the aim of the present study was to investigate the synergistic combination effect of endurance exercise with curcumin on breast cancer progression through TNF-α/NF-kB signaling axes in female BALB/c mice with breast cancer.
MethodsThe design of the present study was experimental. After transplanting 4T1 breast cancer into the right flank of 40 BALB/c mice, all mice were randomly divided into four groups, including endurance training (E), endurance training-curcumin (EC), curcumin (CC), and control (C). Then, E and EC groups (5 days per week) were performed for 5 weeks. Curcumin (6 times per week) was given by gavage to EC and CC groups for five weeks. The intratumoral expression of TNF-α and NF-kβ were measured using the qRT-PCR method. One-way analysis of variance and LSD post hoc test with SPSS version 16 were used for statistical analysis. P< 0.05 was considered statistically significant.
ResultsA significant decline in cancer growth and the gene expression of NF-kβ and TNF-α was observed in E, CC, and EC compared to the C group (P =0.001). Furthermore, a significant decline in expression of both genes was observed in EC compared with E.
ConclusionEndurance training combined with curcumin supplementation has a more effective role in reducing TNF-α and NF-κβ, and slowing the growth of breast cancer cells when compared with either of other interventions alone.
Keywords: Breast Cancer, Endurance Training, Curcumin, TNF- α, NF-k -
مقدمه و هدف
دیابت نوع دو به عنوان یک عامل زمینه ساز برای بیماری قلبی به شمار می رود و سهم عمده ای در مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی- عروقی دارد. هدف از انجام این مطالعه، تاثیر یک دوره تمرین هوازی پیوسته بر بیان پروتئین VEGFA و بیان ژن eNOS و گیرنده های VEGFR1/2 در سلول قلبی موش های صحرایی دیابتی نوع دو بود.
روش کارتعداد 18 سر موش صحرایی به صورت تصادفی به 3 گروه 6 تایی، کنترل سالم، کنترل دیابتی، تمرین تداومی هوازی تقسیم شدند. پس از یک دوره تمرین 8 هفته ای، بیان ژن های eNOS، VEGFR1 و VEGFR2 و پروتئین VEGFAدر سلول قلبی بطن چپ قلب موش های صحرایی به ترتیب با تکنیک های RealTime-PCR و Western Blot بررسی شد. سطوح انسولین، سطح گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین مورد سنجش قرار گرفتند. جهت تعیین معنادار بودن اختلاف گروه های پژوهش از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معناداری 0/05 p< استفاده شد.
یافته هایافتههای تحقیق نشان داد که بیان پروتئین VEGFA بین گروه تمرین پیوسته هوازی با کنترل تفاوت معناداری دارد (0/05p<). در بیان ژن eNOS بین دو گروه تمرینی تداومی با کنترل دیابتی تفاوت معنادار مشاهده شد (0/05p<). مقادیر تغییرات بیان ژنی VEGFR1/2 نسبت به گروه تمرین دیابتی تنظیم مثبت و افزایشی داشت. همچنین بین سطوح انسولین، گلوکز و مقاومت به انسولین در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری وجود داشت (0/05p<).
نتیجه گیریبه نظر میرسد تاثیر 8 هفته تمرینات هوازی پیوسته بر بیان پروتئین VEGFA و بیان ژن eNOS و ژن های گیرنده های تیروزین کیناز در سلول قلبی موش های صحرایی دیابتی شده، موثر است و احتمالا میتواند به عنوان یک روش مداخله ای تاثیرگذار مورد توجه قرار گیرد.
کلید واژگان: تمرین تداومی, VEGFA, eNOS, سلول قلبی, گیرنده های VEGFR1, 2, دیابت نوع دوIntroductionType 2 diabetes is considered as a risk factor for heart disease and has a major contribution to death and mortality due to cardiovascular disease. The aim of this study was to evaluate the effect of a continuous aerobic training period on the expression of VEGFA protein and expression of eNOS gene and VEGFR1 / 2 receptors in cardiocytes of type 2 diabetic rats.
Materials and Methods18 rats were randomly divided into 3 groups of 6 including healthy control, diabetic control, and continuous aerobic exercise. After an 8-week training period, the expression of eNOS VEGFR1 and VEGFR2 genes and VEGFA protein in left ventricular cardiomyocytes of rats was evaluated by RealTime-PCR and Western Blot techniques, respectively. Insulin level, glucose level and insulin resistance index were measured. To determine the significance of the differences between the research groups, one-way ANOVA statistical test was used at the significance level of p= 0.05.
ResultsThe results showed that there was a significant difference (p<0.05) between the VEGFA protein expression and the continuous aerobic exercise control group. There was a significant difference in the expression of eNOS gene between the two groups of continuous training with diabetic control (p<0.05), the values of changes in VEGFR1 gene expression were positively and incrementally adjusted compared to the diabetic training group. There was also a significant difference between insulin, glucose and insulin resistance levels in the training group compared to the control group (p<0.05).
ConclusionIt seems that the 8 weeks of continuous aerobic exercise training on the expression of VEGFA protein and expression of eNOS gene and tyrosine kinase receptor genes in the cardiocytes of diabetic rats is effective and can probably be considered as an effective intervention method.
Keywords: Continuous Exercise, VEGFA, eNOS, Cardiocyte, VEGFR1, 2 receptors, Type 2 diabetes -
مقدمه
عدم تعادل عوامل آپوپتوزی نقش مهمی در بیماری زایی دیابت دارد. با توجه به نقش مکمل کورکومین و تمرینات تناوبی شدید (HIIT) بر این عوامل، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر چهار هفته اجرا HIIT به همراه مکمل یاری کورکومین بر بیان ژنBax و Bcl-2 در عضله ی نعلی رت های نر دیابتی بود.
روش ها:
پژوهش حاضر از نوع تجربی بود. در این مطالعه 30 سر رت نر نژاد ویستار به یک گروه کنترل سالم (NC)، و چهار گروه دیابتی: کنترل(DC)، مکمل (SDC)، تمرین تناوبی شدید (DHIIT) و مکمل تمرین تناوبی شدید (SDHIIT) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی پنج روز در هفته به مدت چهار هفته اجرا شد که شامل پنج تا هفت تناوب دو دقیقه ای با شدت80 تا 90 درصد حداکثر توان تا واماندگی و بازیافت یک دقیقه ای با شدت 30 درصد حداکثر توان تا واماندگی بود. هم زمان روزانه گاواژ کورکومین به میزان mg/kg 100 انجام شد. میزان بیان ژنBax و Bcl-2 به روش qReal-TimePCR اندازه گیری و تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تحلیل واریانس دوطرفه در سطح معناداری 05/0≥p انجام شد.
یافته ها:
بیان ژن Bcl-2 در گروه های DHIIT و SDHIIT نسبت به گروه DC افزایش معناداری داشت (000/0=P). همچنین کاهش معنادار بیان ژن Bax در گروه های DHIIT و SDHIIT نسبت به گروه DC مشاهده شد (000/0=P). بین دو گروه DHIIT و SDHIIT در بیان ژن Bcl-2 (000/0=P) و Bax (013/0=P) تفاوت معناداری وجود داشت.
نتیجه گیری:
به نظر می رسد که اجرا HIIT به همراه مکمل یاری کورکومین در بهبود تعادل عوامل آپوپتوزی از هر یک از این مداخلات به تنهایی، موثرتر است.
کلید واژگان: دیابت, انسولین, تمرینات تناوبی شدید, کورکومین, آپوپتوزBackgroundImbalance of apoptotic factors plays important role in pathogenesis of diabetes. Considering the role of curcumin supplementation and high-intensity interval training (HIIT) on these factors, the aim of this study was to investigate effects of four weeks of HIIT with curcumin supplementation on Bax and Bcl-2 gene expression in the soleus muscle of diabetic rats.
MethodsPresent study was experimental research. 30 male Wistar rats were divided into one normal control (NC), and four diabetic groups: control (DC), supplement (SDC), high-intensity interval training (DHIIT) and high-intensity interval training supplement (SDHIIT). The training protocol was performed five days a week for four weeks, which included five to seven two-minute intervals at 80 to 90% of maximum power until exhaustion and one-minute recovery at 30% of maximum power until exhaustion. At the same time, Curcumin gavage at a dose of 100 mg/kg was performed daily. Bax and BCL-2 gene expression levels were measured by the qReal-TimePCR method and data were analyzed by two-way analysis of variance at a significant level of p≥0.05.
ResultsBcl-2 gene expression was significantly increased in DHIIT and SDHIIT groups compared to DC (P= 0.000). Also, a significant decrease in Bax gene expression was observed in DHIIT and SDHIIT groups compared to DC (P=0.000). There was a significant difference between DHIIT and SDHIIT in Bcl-2 (P=0.000) and Bax (P=0.013) gene expression.
ConclusionIt seems that HIIT in combination with curcumin supplementation, is more effective in improving the balance between apoptosis factors than any of these interventions alone.
Keywords: Diabetes, Insulin, High Intensity Interval Training, Curcumin, Apoptosis -
زمینه و هدف
سرطان پستان شایعترین بیماری و مهمترین عامل مرگ و میر زنان در سراسر دنیا به شمار میرود. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر پنج هفته تمرین استقامتی به همراه مکمل یاری کورکومین بر بیان ژنهای اینتراتوموری AngiomiR-126 و Angiopoietin-1 در موشهای ماده مبتلا به سرطان پستان بود.
روشکارپژوهش حاضر از نوع تجربی بود.40 سر موش ماده آزمایشگاهی نژاد بالبسی پس از پیوند سرطان پستان 4T1، به چهار گروه کنترل، تمرین استقامتی، کورکومین، تمرین استقامتی- کورکومین تقسیم شدند. گروه تمرین استقامتی و تمرین- کورکومین به مدت 5 هفته (پنج روز در هفته) روزانه 40 دقیقه با شدت 65-60 درصد vVo2peak و شیب صفر درجه بر روی نوار گردان دویدند. گروه کورکومین و تمرین- کورکومین نیز به مدت پنج هفته و شش روز در هفته تحت گاواژ کورکومین قرار گرفتند. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، جداسازی بافت سرطان انجام شد. بیان ژنهای miR-126 و Angiopoietin-1 به روش qReal time-PCR در بافت سرطان پستان سنجیده شد. دادهها نیز با آزمون تحلیل واریانس یک طرفه مورد بررسی قرار گرفتند.
یافتههانتایج پژوهش حاضر مهار رشد سرطان پستان، افزایش معنا دار بیان ژن miR-126 (0/001>p) و کاهش معنادار بیان ژن Angiopoietin-1 (0/001>p) در بافت سرطان گروه تمرین نسبت به گروه کنترل را نشان داد. همه این تغییرات در گروه تمرین- کورکومین نسبت به گروههای مداخله دیگر به طور معناداری بیشتر بود (0/001>p).
نتیجه گیریبه نظر میرسد پنج هفته تمرین استقامتی به همراه مکمل یاری کورکومین احتمالا با تاثیر برآیندی باعث کاهش بیشتر رشد توده سرطان پستان از طریق مهار موثرتر محور miR-126/Angiopoietin-1 نسبت به مداخلههای دیگر به تنهایی میشود.
کلید واژگان: تمرین استقامتی, کورکومین, miR-126, Angiopoietin-1, سرطان پستانBackground & objectivesBreast cancer is one of the most common diseases and the leading cause of death among women worldwide. The aim of the present study was to determine the effects of five weeks of endurance training in combination with curcumin on the cancer progression, intratumoral gene expression of angiomiR-126 and Angiopoietin-1 in breast cancer bearing female BALB/c mice.
MethodsThe present study was an experimental study. 4T1 breast cancer was transplanted into forty female BALB/c mice. Afterward, they were randomly divided into four groups including, a control group (C), an endurance training group (E), an endurance training along with curcumin (EC) and curcumin group (CC). E and EC groups performed 40 min at a constant running intensity corresponding to 60-65% vVo2peak at 0% inclination, 5 weeks (five days a week). CC and EC groups were treated by oral gavage with curcumin for five weeks (six days a week). Then, tumor tissue of all mice was extracted 24 hour after the last training session. Gene expression levels of miR-126 and angiopoietin-1 were determined by qReal-time PCR. Statistical data values were also measured by One-way ANOVA.
ResultsThe results showed a significant inhibition of cancer growth, increased gene expression of miR-126 (p<0.001) and decreased angiopoietin-1 gene expression (p<0.001) in E, CC, and especially E-C compared to control group. All of these changes were significantly greater in the EC group than in the other intervention groups (p<0.001).
ConclusionIt seems that five weeks of endurance training with curcumin supplementation possibly have a further effect on decreasing breast cancer mass growth by inhibiting miR-126 /angiopoietin-1 axis compared to other interventions alone.
Keywords: Endurance Training, Curcumin, miR-126, Angiopoitien-1, Breast Cancer -
مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، سال چهل و سوم شماره 1 (پیاپی 151، فروردین و اردیبهشت 1400)، صص 100 -107زمینه
بر اساس مطالعات صورت گرفته، عملکرد نیتریک اکساید سنتاز اندوتلیالی (eNOS) در دیابت مختل می شود. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر میزان بیان ژن eNOSدر بافت بطن چپ موش های دیابتی نوع2 انجام شد.
روشکاردر یک مطالعه تجربی، 14 سر موش نر نژاد ویستار هشت هفته ای با میانگین وزن 10±160 گرم به مدت هفت ماه با رژیم غذایی پرچرب و شیرین (30 درصد چربی حیوانی، 25 درصد فروکتوز) تغذیه شدند. موش ها پس از تایید دیابت نوع2، به صورت تصادفی در دو گروه شش تایی شامل گروه کنترل و HIIT تقسیم بندی شدند. موش ها در گروه HIIT به مدت هشت هفته و پنج جلسه در هفته تمرین کردند. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، نمونه های خونی جمعآوری و بافت بطن چپ جداسازی شد و بیان ژن eNOS به روش Real Time PCR در بافت قلب سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون t مستقل انجام و معناداری نیز p<0.05 در نظر گرفته شد.
یافته هانتایج، افزایش معنادار بیان ژن eNOS در گروه HIIT در مقایسه با گروه کنترل را نشان داد (011/0=p). مقادیر گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین (HOMA-IR) نیز در گروه HIIT به صورت معناداری کمتر از گروه کنترل بود (p<0.05).
نتیجه گیریبه نظر می رسد که HIIT نقش موثری در بهبود عملکرد اندوتلیالی بافت قلب و همچنین بهبود حساسیت انسولین در رموشهای دیابتی شده با رژیم غذایی پرچرب و شیرین دارد.
کلید واژگان: تمرین تناوبی شدید (HIIT), آنژیوژنز, مقاومت به انسولینBackgroundAccording to previous research’s, the function of endothelial nitric oxide synthase (eNOS) impairs in diabetes. Therefore, the present study conducted aimed to investigate the effects of eight weeks high intensity interval training (HIIT) on the levels of eNOS gene expression in left ventricle tissue of type 2 diabetic rats.
Methodsin experimental research, the 14 male Wistar rats with eight weeks old and the average weight of 160±10 g feeding of high fat and sweet diets (30% fat and 25% fructose) for seven months. The rats after confirming the type 2 diabetes, randomly assigned into two groups of six rats consist of control and HIIT groups. The rats in the HIIT group trained for eight weeks and five sessions per week. The 24 hours after last training sessions, blood samples collected and the left ventricle removed and the levels of eNOS gene expression measured by Real Time PCR assay in heart tissue.
ResultsThere was a significant increase in eNOS gene expression in HIIT group compared to the control group (p=0.011). Moreover, the levels of glucose, insulin and insulin resistance (HOMA-IR) was significantly lower in the HIIT group compared to the control group (p<0.05).
ConclusionIt seems that HIIT play an important role in improving heart tissue endothelial function and improve the insulin sensitivity in diabetic rats by high fat and sweet diets.
Keywords: High Intensity Interval Training (HIIT), Angiogenesis, Insulin Resistance -
مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، سال چهل و سوم شماره 1 (پیاپی 151، فروردین و اردیبهشت 1400)، صص 134 -141زمینه
آتروفی قلبی از مهمترین عوارض سرطان است. با توجه به نقش ورزش در بهبود عوارض ناشی از سرطان، هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر ده هفته تمرین استقامتی بر سطح پروتئین NF-kB و بیان ژنهای Atrogin-1 و MuRF-1 در عضله قلبی موشهای ماده مبتلا به سرطان پستان بود.
روشکارپژوهش حاضر از نوع تجربی بود. 12 سر موش ماده آزمایشگاهی نژاد بالب سی پس از القا سرطان پستان، به دو گروه کنترل و تمرین استقامتی تقسیم شدند. گروه تمرین به مدت 10 هفته (پنج روز در هفته) روزانه 65 دقیقه با سرعت 60 درصد Vo2max و شیب 15 درجه بر روی نوار گردان دویدند. 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، بافت بطن چپ جداسازی شد. سطح پروتئین NF-kB به روش وسترن بلات و بیان ژنهای Atrogin-1 و MuRF-1 به روش qReal time –PCR در بافت قلب سنجیده شد. دادهها با آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شدند و معناداری نیز 0.05≥p در نظر گرفته شد.
یافتههانتایج پژوهش حاضر کاهش معنا دار سطوح پروتئین NF-kB (p>0.001)و بیان ژنهای Atrogin-1(p>0.001) و MuRF-1 (p=0.03) در عضله قلبی گروه تمرین نسبت به گروه کنترل نشان داد (p<0.001). همچنین میانگین وزن عضله قلبی در گروه تمرین استقامتی به شکل معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (p<0.001).
نتیجهگیریبه نظر میرسد 10 هفته تمرین استقامتی احتمالا با تاثیر بر مکانیسم های آتروفی قلبی ناشی از سرطان مانند محور التهابی NF-kB/Atrogin-1/MuRF-1 میتواند باعث کاهش روند آتروفی عضله قلبی در موش های مبتلا به سرطان شود.
کلید واژگان: تمرین استقامتی, NF-kB, Atrogin-1, MuRF-1, سرطان پستانBackgroundCardiac atrophy is the most important complications resulted by cancer Given the role of exercise in protecting against cancer complications, the aim of the present study was to determine the effect of 10 weeks of endurance training on protein levels of NF-kB and gene expression of Atrogin-1 and MuRF-1 in cardiac myocyte of female Balb/C mic with breast cancer.
MethodsThe present study was an experimental study. Twelve female BALB/c mice after inducing breast cancer were randomly divided into two groups (n=6) including endurance training group (E) and the control group (C). E group performed 65 min at a constant running speed corresponding to 60% vVo2max at 15% inclination, ten weeks (five days a week). The Left ventricular of animals was extracted 24h following the last training session. Protein levels of NF-kB and gene expression of Atrogin-1 and MuRF-1 were determined by, respectively, western blot and qReal-time PCR. Statistic data values also were measured by independent samples t-test at the 0.05 levels of significance.
ResultsThe results of the present study showed a significant decreased in cardiac protein levels of NF-kB (p<0.001) and cardiac gene expression of Atrogin-1 (p<0.001) and MuRF-1 (p=0.003) in comparison with control group. Endurance training group had significantly greater heart weights compared to control group (p<0.001).
Conclusionit seems that 10 weeks of endurance training possibly affect mechanisms involved in cancer-induced cardiac atrophy such as NF-kB/Atrogin-1/MuRF-1 axis results in decreasing cardiac atrophy in mice with breast cancer.
Keywords: Endurance Training, NF-kB, Atrogin-1, MuRF-1, Breast Cancer -
زمینه و هدف
اختلالات قلبی حاصل از افزایش آپوپتوز یکی از مهم ترین عوارض ناشی از دیابت است که تحت تاثیر دزهای مختلف تمرین تناوبی شدید قرار می گیرد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه دو شیوه تمرین تناوبی شدید بر مقادیر گلوکز و بیان ژن های Bax و Bcl-2 در کاردیومایوسیت رت های دیابتی بود.
روش کاردر مطالعه تجربی حاضر، 24 سر رت نر نژاد ویستار هشت هفته ایی، با میانگین وزن 18±321 گرم پس از القاء دیابت بوسیله STZ به طور تصادفی به 4 گروه کنترل سالم (NC)، کنترل دیابتی (DC)، گروه تمرین تناوبی شدید نوع یک (HIIT1:1) و گروه تمرین تناوبی شدید نوع دو (HIIT2:1) تقسیم شدند. سپس گروه های تمرینی 5 روز در هفته به مدت 4 هفته با دزهای متفاوت، اما مسافت یکسان تمرین کردند. تجزیه و تحلیل آماری داده ها توسط تحلیل واریانس یک سویه در سطح معناداری 05/0 انجام گرفت.
یافته ها:
مداخله HIIT2:1 باعث کاهش معنادار مقادیر گلوکز و بیان Bax (001/0<p) و افزایش معنادار Bcl-2 در کاردیومایوسیت ها نسبت به کنترل دیابتی شد (01/0<p). HIIT1:1 تنها باعث کاهش معنادار مقادیر گلوکز نسبت به گروه DC شد (05/0<p). علاوه بر این، بیان ژن Bax کاردیومایوسیت ها در گروه HIIT2:1 به شکل معناداری کمتر از گروه HIIT1:1 بود (05/0<p).
نتیجه گیری:
تمرین HIIT2:1 عوارض مخرب قلبی ناشی از دیابت را به حداقل می رساند. علاوه بر این، دز تجویزی تمرین HIIT در این تغییرات مکانیزمی مهم و تاثیرگذار است.
کلید واژگان: آپوپتوز, دیابت نوع2, تمرین تناوبی شدید, Bax, Bcl-2Background & AimsFollowing to advent of obesity, Type-II diabetes has been converted into a pandemic disease during the recent decades and it has been introduced as one of the main reasons for mortality throughout the world more than ever. Hyperglycemia and rising glucose caused by diabetes is led to increase apoptosis in cardiomyocytes at left ventricle. Bax-gene is one of the key genes at this process in controlling start point of apoptotic process and Bc1-2 gene also inhibits apoptosis. Accordingly, researchers have always acknowledged that exercise training including HIIT may play protective role for heart against diabetic side-effects by reducing quantities of glucose and apoptosis in cardiac cells. Thus, the present study aimed to compare two HIIT methods concerning quantities of glucose and expression of apoptotic and anti-apoptotic Bax and Bcl-2 genes in cardiomyocytes of rats with type II diabetes.
MethodsIn the current experimental study, 24 rats of Vistar species (8 weeks) and average weight (321±18g) were divided randomly into four groups of Normal Control (NC), Diabetic Control (DC), High Intensity Interval Training Type I (HIIT1:1) and High Intensity Interval Training Type II (HIIT2:1) after adaption to the environment for one week and familiarity with treadmill. Diabetes was induced to all groups, except Normal Control (NC) group, using Streptozotocin (STZ) and Nicotine Amide. Then, the trained groups exercised with different doses, but in identical distance 5 days a week for 4 weeks. The speed of reaching to the maximum consumed oxygen dosage (vVO2max) was measured at the sixth day once in both weeks. HIIT1:1 Protocol: Warm up and cool down for three minutes by intensity of (vVO2max= 40%); high intensity (Frequency= 2min); first week: vVO2max= 80% (Four times); second week: vVO2max= 85% (Four times); third and fourth weeks: vVO2max= 90% (Five times); low intensity (2min); vVO2max= 40% (Four times at first and second weeks and five times at third and fourth weeks). HIIT2:1 Protocol: Warm up and cool down for three minutes by intensity of vVO2max= 30%; high intensity (Frequency= 2min); First week: vVO2max= 80% (Five times); second week: vVO2max= 85% (Five times); third and fourth weeks: vVO2max= 90% (Seven times), low intensity (1min); vVO2max= 30% (5 times at first and second weeks and seven times at third and fourth weeks). Rats were anesthetized by inter-peritoneal infusion of Ketamine (90mg/kg) and Xylazine (10mg/kg) 24h after the last training session. The blood sample was collected directly from hearts of rats and plasma isolation was done by centrifuging at 15°C at 3000RPM for 15min. afterward, left ventricle was extracted immediately and frozen in nitrogen (-20°C) and stored in freezer (-80°C) to measure gene expression. QRT-PCR technique was utilized to analyze variance of Bax- and Bcl-2 genes expression. To conduct statistical data analysis, normality of data was primarily examined using Shapiro-Wilcox test. Given insignificance of this test (p>0.05), One-Way ANOVA statistical test was employed for determining difference between studied groups. Then, Tukey ad hoc test was used (Sig = 0.05) in order to determine significance position. Microsoft Excel-2007 software was utilized for drawing diagrams. All statistical tests were conducted by means of SPSS statistical software (v.21).
ResultsVariance of weight quantities was not significant after 4 weeks, but variance of glucose showed significance increase in all three groups (DC, HIIT1:1 and HIIT2:1 groups) compared to Normal Control (NC) group (p<0.005). Similarly, glucose quantities were reduced significantly in both trained groups versus DC group after four weeks (p<0.001). The results of one-way ANOVA indicated significant difference in Bax-gene expression between studied groups (p<0.05). The results of intergroup analysis derived from Tukey’s test showed that significant increase was observed in Bax-gene expression at DC group compared to HIIT2:1 (p<0.001) and NC (p<0.001) groups. Likewise, significant difference was seen in terms of gene expression of this variable between two trained models (p=0.038) so that further reduction and significance was observed in HIIT2:1 group. Similarly, results of one-way ANOVA suggest existing significant difference in Bcl-2 gene expression between groups (p<0.001). The results of intergroup analysis derived from Tukey’s test indicated significant reduction in Bcl-2 gene expression at DC group versus HIIT2:1 (p=0.005) and Normal Control (p<0.001) groups. Similarly, no significant difference was seen between two trained model in terms of gene expression in his variable (p=0.079).
ConclusionThe results of current study indicated that diabetic induction might increase glucose quantities, Bax-gene expression and reduce Bcl-2 gene expression in cardiomyocytes at all groups (HIIT1:1, HIIT2:1 and DC groups) versus Normal Control (NC) group. Likewise, both training interventions (HIIT1:1 and HIIT2:1) reduced significantly glucose quantities in cardiomyocytes compared to DC group. In addition, HIIT2:1 training intervention significantly inhibited apoptosis-inducing of Bax gene expression and induced significantly anti-apoptosis of Bcl-2 gene expression in cardiomyocytes of rats with diabetes compared to DC group while this variance was not significant in cardiomyocytes of HIIT1:1 group versus DC group. Similarly, we showed that Bax-gene expressions were significantly reduced in cardiomyocytes of HIIT2:1 group compared to HIIT1:1 group. The findings of current study may indicate importance of different effect of various frequencies of exercise on apoptotic mechanisms of cardiomyocytes at rats with type-II diabetes. These findings showed that various HIIT frequencies might be followed with different impacts and even noticeable differences in glucose absorption in cardiomyocytes at left ventricle and response of apoptotic variable in cardiac muscle so that more tangible and beneficial mechanism variance was observed in cardiac muscle at rats in HIIT2:1 group toward inhibition of cardiac disorders. In other words, we identified that further high intensity and shorter time frequency at lower intensity in HIIT2:1 versus HIIT1:1 group might doubly affect variance of glucose quantities absorbed by cardiac muscular cells and apoptosis mechanism in cardiomyocytes while both trained groups had passed through the same distance. The more efficiently increase in glucose quantities and subsequently more optimal reduction in apoptosis process by Bax/Bcl-2 axis signifies better and more beneficial effect in this training model. Therefore, these findings not only suggest further studies for analysis of most efficient and profitable HIIT model in patients with type-II diabetes, but also this exercise training model with shorter time and higher intensity than other models could be proposed as a potential therapeutic strategy in the clinical centers relating to type-II diabetes for cardiomyopathy prophylaxis and improvement caused by diabetes.
Keywords: Apoptosis, Type II Diabetes, High Intensity Interval Training (HIIT), Bax, Bcl-2 -
مجله دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، سال بیست و هشتم شماره 11 (پیاپی 171، بهمن 1399)، صص 3215 -3225مقدمه
تمرینات ورزشی با شدت متفاوت، با تنظیم بیان ژن های دخیل در زایش میتوکندری میوکارد بیماران دیابتی، متابولیسم را در سطح سلولی تنظیم می کند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر4 هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن های PGC-1α، CS وp-53 در کاردیومیوسیت موش های چاق صحرایی نر مبتلا به دیابت نوع 2 بود.
روش بررسیپژوهش حاضر از نوع تجربی است. 18 سر موش چاق صحرایی نر دیابتی به سه گروه 6 تایی تقسیم شدند. تمرین تناوبی شدید (HIIT)، کنترل دیابتی (DC)، کنترل سالم(NC). القاء دیابت به همه گروه ها به جز گروه کنترل سالم توسط تزریق استرپتوزوتوسین (STZ) انجام شد. پس از بیهوشی سرم خون به طور مستقیم از بطن چپ آن ها دریافت و بلافاصله بطن چپ آن ها استخراج شد. گلوکز پلاسما توسط روش گلوکز اکسیداز اندازه گیری شد. جهت تعیین بیان ژن های PGC- 1α،CS وP-53 از روش PCRReal time- و مقایسه گروه ها توسط آزمون آنوای یک طرفه با استفاده از نرم افزار Graph Pad Prism نسخه 8 در سطح آلفای 0/05 استفاده شد.
نتایجافزایش بیان ژنPGC-1α در گروه HIIT نسبت به گروه هایDC و NC به ترتیب (0/0001=P) و (0/001=P) معنادار بود. افزایش بیان ژنCS در گروه HIIT نسبت به گروه های DC(0/0001P=) و NC (009/0P=) معنادار بود. کاهش بیان ژنP- 53 در گروه HIIT نسبت به گروه هایDC وNC به ترتیب (0/0001=P) و (0/001=P) تفاوت معنادار داشتند. وزن و گلوکز در گروه HIIT کاهش معنادار داشتند.
نتیجه گیرینتایج نشان داد با افزایش ژن هایPGC-1α،CS و با کاهش در بیان ژن P-53 در کاردیومیوسیت موش های چاق دیابتی، متابولیسم انرژی که در بیماران دیابتی بر اثر نقص میتوکندری آسیب می بیند را بهبود بخشد و احتمالا می تواند کاردیومیوپاتی دیابتی را بهبود بخشد.
کلید واژگان: تمرین تناوبی شدید, بیوژنز میتوکندری, کاردیومیوسیت, کاردیومیوپاتی دیابتیJournal of Shaeed Sdoughi University of Medical Sciences Yazd, Volume:28 Issue: 11, 2021, PP 3215 -3225IntroductionExercise training with different intensity regulates metabolism at the cellular level by regulating the expression of genes involved in mitochondrial biogenesis in diabetic patients. The aim of this study was to evaluate the effect of 4 weeks of high intensity interval training on the expression of PGC-1α, CS and p-53 genes in the cardiomyocytes of obese male rats with type 2 diabetes.
MethodsThe present study was an experimental one. Eighteen obese male diabetic rats were divided into three groups of six: high intensity interval training (HIIT), diabetic control (DC), healthy control (NC). Diabetes was induced in all groups except the healthy control group by streptozotocin (STZ) injection. After anesthesia, blood serum was obtained directly from their left ventricle and immediately extracted from their left ventricle. Plasma glucose was measured by glucose oxidase assay. To determine the expression of PGC-1α, CS and P-53 genes, PCR-Real time method and group comparison were used by one-way ANOVA test with application 8 version graph pad prism at alpha level of 0.05.
ResultsThe increase in PGC-1α gene expression in HIIT group compared to DC (P = 0.0001) and NC (P = 0.001) groups was significant. Increased expression of CS gene in HIIT group was significant compared to DC (P = 0.0001) and NC (P = 0.009) groups. Decreased expression of P-53 gene in HIIT group compared to DC (P = 0.0001) and NC (P = 0.001) groups were significantly different. Weight and glucose were significantly reduced in the HIIT group.
ConclusionThe results showed that by increasing the PGC-1α, CS genes and decreasing the expression of P-53 gene in cardiomyocytes of obese diabetic rats, it improves the energy metabolism in diabetic patients due to mitochondrial deficiency and possibly it can improve diabetic cardiomyopathy.
Keywords: High intensity interval training, Mitochondrial biogenesis, Cardiomyocytes, Diabetic cardiomyopathy -
سابقه و هدف
بافت چربی بواسطه ترشح آدیپوکاین های مختلف مانند IL-6 و CRP نقش مهمی در پاتوژنز و توسعه دیابت نوع2 ایفا می کند. با توجه به نقش فعالیت بدنی بر کاهش عوامل التهابی و عدم قطیعت در مورد موثرترین مدل تمرینی، هدف از اجرای پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) و تداومی بر میزان بیان ژن IL-6 و CRP در بافت چربی رت های دیابتی بود.
روش کار21 سر رت نر نژاد ویستار پس از القا دیابت نوع 2 (با مصرف هفت ماه غذای پرچرب و شیرین حاوی30 درصد چربی حیوانی و 25 درصد فروکتوز) در سه گروه هفت تایی شامل گروه کنترل، تمرین تداومی و HIIT تقسیم شدند. برنامه تمرین تداومی و HIIT به مدت هشت هفته و پنج جلسه در هفته اجرا شد. بیان IL-6 و CRP در بافت چربی احشایی به روش Real Time PCR بررسی شد. داده ها با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری 05/0≥p آنالیز شد.
یافته هاکاهش معنادار بیان ژن IL-6 در گروه های HIIT و تداومی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (001/0>p) و میزان کاهش بیان IL-6 در گروه HIIT نسبت به گروه تداومی معنادار بود (022/0=p)، به طوری که این میزان در گروه تداومی و تناوبی به ترتیب 06/0 ±62/0و 09/0 ± 38/0بود؛ کاهش معنادار بیان CRP نیز در هر دو گروه تمرین کرده در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (001/0>p)، به طوری که این میزان در گروه تداومی و تناوبی به ترتیب 1/0 ± 66/0و 06/0 ± 59/0بود.
نتیجه گیریبه نظر می رسد که HIIT در مقایسه با تمرین تداومی در کاهش التهاب بافت چربی موثرتر است.
کلید واژگان: دیابت نوع2, تمرین تداومی, تمرین تناوبی شدید, التهابBackgroundAdipose tissue plays an important role in type 2 diabetes pathogenesis by secreting different adipokines such as IL-6 and CRP. Regarding the role of physical activity in reducing inflammatory factors and uncertainty about the most effective models of training, the aim of the present study was to compare the effects of eight weeks continuous and high-intensity interval training (HIIT) on the IL-6 and CRP gene expression in adipose tissue of type 2 diabetic Rats.
Methods21 male Wistar rats after induction of type 2 diabetes (with seven months of high-fat diet containing 30% fat and 25% fructose) divided into three groups including control, continuous training and HIIT. Continuous and HIIT training program performed at eight weeks and five sessions per week. IL-6 and CRP expression determined by Real Time PCR assay. Data were analyzed by one-way analysis of variance and Tukey post-hock test and significance was p≤0. 05.
ResultsSignificant decrease of IL-6 expression in HIIT and continuous training groups were observed compared to the control group (p<0.001), and decrease in IL-6 expression was significant in HIIT than continuous training group (p=0.022), the decrease in the continuous and HIIT group were 0.38±0.09, and 0.62±0.06 respectively. In addition, CRP expression decrease in both trained groups was significant compared to control group (p<0.001), the decrease in the continuous and HIIT group were 0.66±0.10, and 0.59±0.06 respectively.
ConclusionHIIT seems to be more effective in reducing adipose tissue inflammation than continuous training.
Keywords: Type 2 Diabetes, Continuous Training, High Intensity Interval Training, Inflammation -
مقدمه
محدود کردن آتروفی قلبی ناشی از سرطان جهت بهبود میزان بقا و کیفیت زندگی مبتلایان به سرطان یک مساله پراهمیت به شمار میرود. هدف از این پژهش بررسی تاثیر ده هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر وزن عضله قلبی، بیان پروتیینی NF-kB، بیان ژن های Atrogin-1 و MuRF-1 در عضله قلبی موش های ماده مبتلا به سرطان پستان بود.
روش بررسیپژوهش حاضر از نوع تجربی است. سرطان پستان به 12 سر موش آزمایشگاهی ماده نژاد بالب سی القاء شد، سپس آنها به دو گروه کنترل و HIIT تقسیم شدند. تمرین HIIT شامل شش تناوب دویدن با شدت 85 تا 90 درصد VO2peak روی نوارگردان، 90 ثانیه ریکاوری فعال بین هر تناوب، 5 دقیقه گرم کردن و سرد کردن بود. بافت بطن چپ 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین جداسازی شد. از روش وسترن بلات جهت سنجش سطوح پروتیینی NF-Kb، و qReal time - PCR جهت سنجش بیان ژن های Atrogin-1 و MuRF-1 در بافت قلب استفاده شد. آزمون t مستقل در سطح معناداری 05/0≥p جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
یافته هامیانگین وزن عضله قلبی در گروه HIIT بیشتر از گروه کنترل بود (001/0p<). کاهش پروتیینی NF-kB (004/0=p)، بیان ژن های Atrogin-1 (001/0p<) و MuRF-1 (001/0p<) در بافت قلب گروه تمرین نسبت به گروه کنترل مشاهده شد.
نتیجه گیریاحتمالا 10 هفته تمرین HIIT می تواند از طریق مهار محور التهابی NF-kB/Atrogin-1/MuRF-1 احتمالا باعث کاهش روند آتروفی و افزایش وزن قلب در موش های مبتلا به سرطان پستان شود.
کلید واژگان: HIIT, قلب, سرطان پستان, NF-kB, Atrogin-1, MuRF-1IntroductionLimiting cancer-induced cardiac atrophy is a highly important for improving the survival rates and quality of life in cancer patients. The purpose of this study was to evaluate the effect of 10 weeks of high-intensity interval training (HIIT) on cardiac muscle weight, NF-kB protein expression, and expression of Atrogin-1 and MuRF-1 genes in the heart muscle of breast cancer–bearing female mice.
MethodsIn this experimental study, 12 BALB/c mice with induced breast cancer were divided into control and HIIT groups. The HIIT protocol consisted of six intervals of running at 85%-90% V̇O2 peak, interspersed with 90 seconds of active rest, and five minutes of warm-up and cool-down. The left ventricular tissue was extracted 24 h following the last training session. Western blotting was used to measure protein levels of NF-kB, and quantitative real-time polymerase chain reaction was used to measure Atrogin-1 and MuRF-1 expression in the heart tissue. Data were analyzed using an independent t test at a 0.05 significance level.
ResultsThe mean cardiac muscle weight in the HIIT group was greater than in the control group (P < 0.001). A significant reduction in NF-kB protein levels (P = 0.004) and expression of Atrogin-1 (P < 0.001) and MuRF-1 (P < 0.001) were observed in the HIIT group when compared with control group.
ConclusionTen weeks of HIIT may inhibit NF-kB/Atrogin-1/MuRF-1 axis, leading to decreased atrophy and increased heart weight in mice with breast cancer.
Keywords: HIIT, Heart, Breast Cancer, NF-kB, Atrogin-1, MuRF-1 -
مقدمه
محور پیام دهی Il4/Stat-6 یکی از مهمترین مسیرهای مهم درگیر در رشد و توسعه سرطان پستان می باشد. از این رو، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هم افزایی تمرین استقامتی همراه با مکمل کورکومین بر بیان ژن های اینتراتوموری Il4 و Stat-6 در موش های ماده نژاد بالب سی مبتلا به سرطان پستان بود.
روش بررسی40 سر موش بالب سی (5-4 هفته ایی) به صورت تصادفی به 4 گروه شامل گروه تمرین، کورکومین، تمرین-کورکومین و شاهد تقسیم شدند. سرطان پستان از نوع 4T1 به پهلوی راست موش ها پیوند زده شد. سپس تمرین استقامتی (پنج روز در هفته) و گاواژ کورکومین (شش بار در هفته) به مدت پنج هفته بر روی گروه های مورد مداخله انجام گرفت. میزان بیان ژن های Il4 و Stat-6به روش qRT-PCR اندازه گیری شد. از تحلیل واریانس یک سویه به همراه تست تعقیبی LSD جهت تجزیه تحلیل آماری استفاده شد. سطح معناداری آماری05/0 P<در نظر گرفته شد.
یافته هاکاهش معنادار رشد سرطان در همه گروه های مداخله ایی نسبت به گروه شاهد مشاهده شد (05/0P<). تمرین استقامتی به همراه کورکومین منجر به کاهش معنادار بیان ژن های اینتراتوموری Il4 و Stat-6 در مقایسه با گروه شاهد شد (001/0P=). کاهش معنادار بیان ژن های Il4 (019/0P=) و Stat-6 (001/0P=) در گروه تمرین استقامتی مشاهده شد. کورکومین تنها باعث کاهش معنادار بیان ژن Stat-6 نسبت به گروه شاهد شد (001/0P=).
نتیجه گیریبه نظر می رسد پنج هفته تمرین استقامتی به همراه مکمل کورکومین در مقایسه با هر یک از استراتژی های غیردارویی به تنهایی در درمان سرطان موثرتر باشد.
کلید واژگان: تمرین استقامتی, کورکومین, سرطان پستان, Stat-6, Il4IntroductionThe Il4/Stat-6 signaling axis is one of the most important pathways involved in the growth and development of breast cancer. Hence, the aim of the present study was to investigate the synergistic effect of endurance training along with curcumin on the intratumoral expression of Il4 and Stat-6 in female BALB/c mice with breast cancer.
MethodsForty BALB/c mice (4-5 weeks old) were randomly divided into four groups including exercise, curcumin, exercise-curcumin, and control. The 4T1 breast Tumors were transplanted subcutaneously in the right flank of all mice. Then, endurance training (5 days per week) was performed, and curcumin (6 times per week) was given by gavage for five weeks. The intratumoral expression of Il4 and Stat-6 were measured using the qRT-PCR method. One-way analysis of variance followed by LSD post hoc test, was used for the statistical analysis. P< 0.05 was considered statistically significant.
ResultsA significant decline in tumor growth was observed in all intervention groups compared with the control group (P<0.05). Endurance training with curcumin resulted in a significant reduction in the intratumoral expression of Il4 and Stat-6 in comparison with the control group (P=0.001 for both genes). Significant reductions in the expression of Il4 (P=0.019) and Stat-6 (P=0.001) were also observed in the endurance exercise group. Curcumin only reduced Stat-6 gene expression compared with the control group (P=0. 001).
ConclusionFive weeks of endurance training with curcumin seems to be more effective in treatment of cancer compared with either of these non-pharmacological strategies alone.
Keywords: Endurance Exercise, Curcumin, Breast Cancer, Il4, Stat-6
- در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو میشود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشتههای مختلف باشد.
- همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته میتوانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
- در صورتی که میخواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.