اثر دی-2-اتیل هگزیل فتالات بر کاهش فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز به‫ دلیل کاهش بیان ژن‫های دخیل در تمایز استئوژنیک بود‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬

دی-2-اتیل هگزیل فتالات(DEHP) به‫عنوان نرم کننده پلاستیک در صنایع غذایی و پزشکی استفاده شده و انسان‫ها با روش‫های متفاوت مانند تزریقات پزشکی در معرض این آلاینده قرار می گیرند. قبلا اثر غلظت‫های مختلف این آلاینده بر توانایی حیات، تکثیر و تمایز سلول‫های بنیادی مزانشیم مغزاستخوان رت ویستار (BMSCs) بررسی شده است. در این پژوهش مکانیسم اثر DEHP بر ژن‫های دخیل در تمایز BMSCs به استیوبلاست بررسی شد.

در این مطالعه ی تجربی  BMSCs در محیط استیوژنیک با غلظت‫های 0 و100 میکرومولار از DEHP  برای مدت 21 روز تیمار و از آزمون MTT جهت بررسی توانایی حیات و از آزمون آلیزارین رد، اندازه گیری فعالیت آلکالین فسفاتاز و تعیین غلظت کلسیم ماتریکس برای بررسی معدنی شدن استفاده شد. بیان ژن های دخیل در تمایز با تکنیک RT-PCR ارزیابی شد.

  آنالیز آماری نشان داد که توانایی زیستی نیز  با کاهش معنی‫دار (42 %) مواجه شد. همچنین کاهش تولید ماتریکس بر اساس کاهش میزان آلیزارین رد، غلظت کلسیم و فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز نشان داد که تمایز BMSCs به استیوبلاست در حضور DEHP کاهش معنی‫دار داشته است.  ضمنا کاهش بیان ژن های ضروری مشاهده  شد.

  DEHP در مدت طولانی باعث کاهش معدنی ماتریکس تولید  شده توسط  سلول‫ها شده است و در نتیجه کاهش تمایز BMSCs به استیوبلاست می‫شود. از آن‫جا که DEHP در تهیه وسایل پزشکی و ظروف غذایی استفاده می‫شود، پیشنهاد می‫شود در مصرف این ترکیب محدودیت های قانونی اعمال شود.