بررسی کلامی کفر حاکم اسلامی از منظر سلفیه جهادی با تاکید بر "ترک قوانین الهی" و "اجرای قوانین بشری"

سلفیه جهادی به عنوان گروهی که تنها راه نشر اسلام را «جهاد مسلحانه» می دانند، در راستای پیشبرد اهدافشان، به مبارزه با موانع پیش روی خود اقدام کرده اند. آنان یکی از این موانع را «حاکمان بلاد اسلامی» می پندارند؛ به همین جهت، به مبارزه علیه آنان برخاسته اند. از دیدگاه سلفیه جهادی دو  دلیل عمده بر کفر حاکمان اسلامی وجود دارد: 1. حکم نکردن به ما انزل الله؛ 2. عمل کردن به قوانین وضعی. از نظر آنان، هر حاکمی که به ما انزل الله حکم نکند، کافر است؛ هرچند در حوزه عقیده، به احکام الهی اعتقاد داشته باشد. همچنین از نظر آنان، هر حاکمی که به قوانین وضعی عمل کند نیز کافر است و هیچ تفاوتی با یهود و نصارا ندارد؛ لذا جهاد علیه آنان واجب خواهد بود. مهم ترین استناد آنان به آیات 44 تا 47 سوره مایده است. علمای سلفیه جهادی در حالی بر نظریه خود پافشاری می کنند که شان نزول آیات شریفه، تفسیر سلف امت و دیدگاه عالمان بزرگ سلفیه همچون ابن تیمیه و ابن قیم، برخلاف دیدگاه آنان است. سلفیه جهادی «کفر» در این آیات را به معنای «کفر اکبر» دانسته اند؛ در حالی که سلف امت و بزرگان سلفیه، کفر در این آیات را به «کفر اصغر» و «کفر ما دون کفر» تفسیر کرده اند. این پژوهش با روشی توصیفی تحلیلی ثابت می کند که کفر در آیه مورداستناد تکفیری ها، «کفر ما دون کفر» است و عمل به قوانین وضعی نیز منافاتی با توحید ندارد.