تخفیف همزه در قرآن کریم بین قواعد نحو و آواشناسی نوین

همز اصطلاحا دال بر یک پدیده صوتی است که به نطق صوت واقعی حرف همزه عربی مرتبط می شود. قدیمی ها به این اشاره کرده اند که مخرج همزه دورترین مخرج محسوب شده و آن را اولین حرف خروجی قرار داده اند، و آزمایش های مدرن نیز واقعا ثابت کرده که همزه از اولین مخارج صوتی است و به صدای حنجره مرتبط است. همزه از حروفی است که نطق آن برای فرد مشکلی ایجاد می کند، و با این حال، اصل در نطق آن تحقیق است، و این امر با اعطای حق صدا به خصوصیت و مخرج آن انجام می شود. اما عرب به طور مداوم بر اساس این اصل حرکت نکردند و به جای آن در برخی جاها همزه را به صورت خفیف تلفظ کرده تا از سنگینی نطق آن خود را برهانند، و این پدیده در نظام آوایی قدیم رایج بود و تاثیر خود را در تلاوت قرآن کریم داشت، به همین خاطر، نحویان قدیم قواعدی را برای نطق آن نهادند. ما از طریق این پژوهش که به طریق توصیفی و تطبیقی انجام شده است، تلاش داریم اولا به کشف این ضوابط که توسط نحویان بنا شده اند، دست یابیم، ثانیا این ضوابط را براساس دستاوردهای آواشناسی مدرن، مورد تحلیل قرار دهیم. از جمله نتایجی که به آن رسیدیم، این است که تخفیف همزه یک پدیده لهجه ای است که تنوع استفاده های عرب ها از آن را نشان می دهد اما از طرف دیگر نشانه ای بر ویژگی های زبانی محیط زندگی قاری قرآن نیست.