مقایسه تاثیر تحریک شنوایی وتحریک لمسی بر شاخص های فیزیولوژیک در بیماران با کاهش سطح هوشیاری بستری در بخش مراقبت های ویژه: یک مطالعه نیمه تجربی

بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه با عوارضی مانند اضطراب، درد و ترس از یک محیط ناشناخته همراه است و باعث ناپایداری های همودینامیک (افزایش فشارخون، تعداد نبض و تنفس و...) می شود، که این ناپایداری های همودینامیک با به کارگیری برنامه های تحریک حسی قابل پیشگیری است اما شناخت و به کارگیری بهترین برنامه تحریک حسی از اهمیت ویژه ای برخوردار است، لذا این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر تحریک شنوایی و تحریک لمسی بر شاخص های فیزیولوژیک در بیماران با کاهش سطح هوشیاری بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان علی بن ابیطالب (ع) زاهدان در سال 1400 انجام شد.

در این مطالعه نیمه تجربی تصادفی یک سوکور، 80 بیمار ابتدا به روش در دسترس و بر مبنای معیارهای ورود به مطالعه در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان علی بن ابیطالب (ع) زاهدان در سال 1400 انتخاب شده و سپس با استفاده از بلوک های جایگشتی به صورت تصادفی به دو گروه 40 نفره تحریک شنوایی و تحریک لمسی تخصیص یافتند. در گروه تحریک شنوایی، فایل صوتی تهیه شده به مدت 15 دقیقه برای سه روز متوالی برای بیمار گذاشته شد و در گروه تحریک لمسی، لمس دست بیمار از ناحیه مچ دست به پایین و توسط همراهی وی به مدت 15 دقیقه، یک بار در روز و برای 3 روز متوالی انجام شد. شاخص های فیزیولوژیک شامل فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، تعداد ضربان قلب و تنفس و اشباع اکسیژن خون شریانی 5 دقیقه قبل از مداخله و 5 دقیقه بعد از مداخله توسط دستگاه مانیتورینگ مدل CardioSet LX110 اندازه گیری و ثبت شد.

فشارخون سیستولیک و درصد اشباع اکسیژن خون شریانی بعد از مداخله بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (05/0 <p) اما در مورد متغیرهای تعداد ضربان قلب، تعداد تنفس، فشارخون دیاستولیک و فشار متوسط شریانی، آزمون تی مستقل تفاوت معنی داری را در پایان مداخله بین دو گروه تحریک شنوایی و تحریک لمسی نشان داد (05/0 >p).

اجرای دو شیوه تحریک لمسی و تحریک شنوایی منجر به تعدیل برخی از شاخص های فیزیولوژیک بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه می شود. بنابراین می توان از این دو روش به عنوان روش هایی آسان، بدون هزینه و قابل اجرا در بخش مراقبت های ویژه جهت بهبود شاخص های فیزیولوژیک آنها استفاده کرد.