مطالعه عوامل موثر بر بیگانگی اجتماعی (فراتحلیل پژوهش های بازه زمانی 1383 الی 1401)

بیگانگی اجتماعی به معنای انزجار، انزوا، احساس بی هویتی، بریدگی از جامعه و درنهایت، احساس آنومی اجتماعی-فرهنگی در جامعه مدرن است. هدف اصلی این پژوهش، مطالعه عوامل موثر بر بیگانگی اجتماعی به روش فراتحلیل در بازه زمانی 1383 الی 1401 با تکیه بر نظریه زیمل است. روش پژوهش، از نوع فراتحلیل (کمی) است. جامعه آماری 51 سند است و 29 پژوهش، به عنوان نمونه، به روش غیر احتمالی از پایگاه علمی نورمگز، علم نت، مگیران، پایگاه جهاد دانشگاهی با رعایت ملاک ورود (روایی و پایایی) و ملاک خروج (عدم روایی و پایایی)، انتخاب شدند. نتایج نشان می دهد که بین سرمایه فرهنگی (تجسم یافته، نهادینه شده و نمادین)؛ سرمایه اجتماعی (ضعف انسجام اجتماعی، اعتماد اجتماعی پایین و تعلق اجتماعی پایین)؛ عوامل فرهنگی (فردگرایی، باورهای خرافی، فشارهای هنجاری و تعلق مذهبی پایین)؛ عوامل رسانه ای (استفاده از فضای مجازی، رسانه داخلی و رسانه خارجی)؛ عوامل روانی (اعتمادبه نفس پایین، انزوای اجتماعی و احساس بی منزلتی)؛ عوامل سیاسی (اساس عدم اثربخشی سیاسی، نارضایتی سیاسی، احساس تبعیض سیاسی، آنومی سیاسی)؛ عوامل ناکامی (محرومیت اجتماعی، ناکامی شغلی، ناکامی تحصیلی-آموزشی)؛ عوامل اجتماعی (بی نظمی اجتماعی، نارضایتی اجتماعی، آنومی اجتماعی، احساس بی عدالتی) و عوامل زمینه ای (سطح تحصیلات، سن، پایگاه اقتصادی-اجتماعی و میزان درآمد) و ازخودبیگانگی اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد.