بررسی اثربخشی برنامه مداخله ای تلفیقی بر مبنای یادگیری خودراهبر و راهبردهای نظم بخشی شناختی هیجان بر کاهش اضطراب امتحان دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه

اضطراب امتحان، نوعی اضطراب موقعیتی و زیست روان-اجتماعی مهم بر عملکرد تحصیلی به شمار می رود. بر همین اساس این پژوهش با هدف بررسی تاثیر برنامه مداخله ای تلفیقی برمبنای یادگیری خودراهبر و راهبردهای نظم بخشی شناختی هیجان بر کاهش اضطراب امتحان دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر ایلام انجام شد.

روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه مطالعه شده پژوهش را تمامی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر ایلام در سال تحصیلی 97-1396 تشکیل دادند. با استفاده از روش هدفمند تعداد سی نفر داوطلب واجد شرایط، با انتصاب تصادفی در دو گروه پانزده نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند. دانش آموزان برای جمع آوری داده ها قبل و بعد از مداخله به پرسش نامه اسپیل برگر (1970) پاسخ دادند. گروه آزمایش طی ده جلسه نوددقیقه ای و به مدت پنج هفته متوالی (هر هفته دو جلسه)، برنامه تلفیقی آموزشی یادگیری خودراهبر و راهبردهای نظم بخشی شناختی هیجان را دریافت کرد و برای گروه گواه هیچ مداخله ای ارایه نشد. تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 و روش تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 0٫05 صورت گرفت.

نتایج حاکی از اثربخشی برنامه تلفیقی آموزشی یادگیری خودراهبر و راهبردهای نظم بخشی شناختی هیجان بر کاهش اضطراب امتحان بود (0٫045=p).

برمبنای نتایج به دست آمده آموزش برنامه تلفیقی یادگیری خودراهبر و راهبردهای نظم بخشی شناختی هیجان می تواند به عنوان روشی مداخله ای مناسب برای کاهش اضطراب امتحان دانش آموزان به کار رود.