بررسی زنده مانی و تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی در میکروژل های تک سلولی آلژینات و آلژینات-پلی ال لیزین تولید شده به روش میکروفلوئیدیک

سلول های بنیادی از طریق قابلیت خودترمیمی و توانایی آن ها در تمایز به سلول های خاص شناخته می شوند که تحت تاثیر محیط آن ها اتفاق می افتد. اهمیت شیمی ماتریکس اطراف سلولی در کنترل سرنوشت سلول های بنیادی شناخته شده است. کپسوله کردن تک سلولی سلول های بنیادی مزانشیمی در داخل میکروژل های نیمه تراوا امکان کنترل هرچه بیشتر سرنوشت سلول های بنیادی را فراهم می نماید. در این مطالعه با استفاده از فناوری میکروفلوییدیک تراشه ای برای کپسوله کردن تک سلولی طراحی و ساخته شد. با استفاده از تراشه میکروفلوییدیک سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی با منشا مغز استخوان در داخل میکروژل های آلژینات و آلژینات-پلی ال لیزین کپسوله شد. نتایج بررسی های طولانی مدت نشان می دهند که زنده مانی سلول های بنیادی مزانشیمی در داخل میکروژل های آلژینات-پلی ال لیزین نسبت به میکروژل های آلژینات افزایش معنی داری نشان می دهد. همچنین تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی در میکروژل های آلژینات-پلی ال لیزین افزایش معنی داری در روزهای 14 و 21 دارند. به نظر می رسد پلی ال لیزین با ایجاد بستری با بار مثبت امکان اتصال و فعالیت سلول ها را بهبود می بخشد. مطالعات میکروسکوپی بیانگر این نکته اند که مورفولوژی سلول ها در داخل میکروژل ها به صورت کروی است. بااین حال قطر و حجم میانگین سلول ها در میکروژل های حاوی پلی ال لیزین نسبت به میکروژل های فاقد آن کمتر است که نشان از تکثیر بیشتر و محدودیت فضایی در داخل میکروژل ها است. بنابراین میکروژل های تک سلولی آلژینات-پلی ال لیزین به عنوان بستری مناسب برای مطالعات بالینی جهت مهندسی بافت، پیوند عضو و سلول درمانی را فراهم می کنند.