تاثیر تمرینات TRX بر سطوح سرمی میوستاتین و فولیستاتین و عملکرد عصبی- عضلانی در مردان سالمند دارای اضافه وزن

مایوستاتین و فولیستاتین از بیومارکرهای سرمی مرتبط با سارکوپنیا در دوره سالمندی هستند. اما نقش آنها در هماهنگی عصبی - عضلانی ناشی از ورزش در دوره سالمندی به خوبی مشخص نیست. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات TRX بر سطوح سرمی میوستاتین و فولیستاتین و عملکرد عصبی- عضلانی در مردان سالمند دارای اضافه وزن بود.

در این پژوهش نیمه تجربی، تعداد 30 نفر از مردان سالمند دارای اضافه وزن با میانگین سنی (1/34±64/33 سال) به صورت دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفی، در دو گروه تمرینی TRX و کنترل قرار گرفتند. گروه تجربی در یک برنامه تمرینی TRX، به مدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسه به مدت 60 دقیقه به تمرین پرداختند. شدت تمرینات توسط مقیاس درک فشار بورگ (RPE) کنترل شد. قبل و بعد از آخرین جلسه تمرین، میوستاتین و فولیستاتین و عملکرد عصبی- عضلانی (Time Up & Go و 5-Chair stand) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون t وابسته و تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 0/05>P تحلیل شدند.

12 هفته تمرین TRX باعث تفاوت معنی دار در سطوح سرمی میوستاتین (0/010=P) و متغیر فولیستاتین گروه تجربی و کنترل شد. همچنین زمان آزمون شاخص های 5-CS (0/014=P) و TUG (0/003=P) در گروه تجربی بهبود معنی داری داشت.  در بررسی تحلیل آماری درون گروهی در گروه تجربی، سطح سرمی میوستاتین (0/002=P)، زمان آزمون شاخص های 5-CS (0/001=P) و TUG (0/001=P) در پیش آزمون و پس آزمون، کاهش معنی دار؛ اما در متغیر فولیستاتین افزایش معنی داری داشت (0/001=P).

به نظر می رسد تمرینات TRX با تغییر مثبت در مارکرهای مرتبط با سارکوپنیا، در بهبود و توسعه هماهنگی عصبی-عضلانی سالمندان دارای اضافه وزن موثر بود. تمرینات TRX می تواند به عنوان یک درمان مکمل و کم هزینه در توانبخشی و پرستاری سالمندان مورد استفاده قرار گیرد.