بررسی فقه الحدیث روایت «نعم المنزل طیبه و ما بثلاثین من‏ وحشه» بر سکونت و همراهان امام عصر در دوران غیبت

مرحوم کلینی در کتاب الکافی، بابی با نام «باب فی الغیبه» تدوین کرده است که در آن، احادیث مرتبط با غیبت امام مهدی ذکر شده اند. یکی از احادیثی که در آن باب ذکر گردیده، دارای این مضمون است که صاحب این امر دارای غیبتی است و سپس به منزل آن حضرت و این که برای ایشان به اتفاق سی نفر، تنهایی و وحشتی نیست؛ اشاره کرده است. این نوشتار با رویکرد توصیفی- تحلیلی با رویکرد سندی و محتوایی روایت مذکور را بررسی کرده است. سند روایت با توجه به اعتماد قمیین و تعدد طرق قابل پذیرش است. از جنبه محتوایی، چهارموضوع «غیبت امام»، «عزلت امام»، «محل سکونت حضرت» و «نبود وحشت با وجود سی نفر» متن پژوهی شده اند. بر اساس تحلیل عبارات این روایت، «صاحب الامر» همان امام مهدی است که دارای غیبت است. در امتداد غیبت، گوشه گیری امام از جامعه شکل می گیرد که خود متاثر از زمانه مانند نقش مردم و خوف از کشته شدن امام متاثر است. در عبارتی دیگر که حاکی از سکونت امام در مدینه است، با توجه به وجود روایات معارض ، این شهر به عنوان مکان دایمی قابل اثبات نیست و در آخرین عبارت حضور اصحاب و یاران خاص تنها به دوران غیبت صغرا اختصاص دارد.