ارزیابی و مقایسه تطبیقی شبکه پایش کیفی رودخانه های ایران با کشورهای منتخب

ارزیابی شبکه پایش و تعیین معیارهای اصلی در ایستگاه ها، گامی موثر در بهبود کارآیی شبکه پایش و سنجش است. در پایش بلند مدت انجام ارزیابی، آسیب‏شناسی و بهینه سازی به صورت متوالی؛ منجر به مدیریت صحیح داده‏های خروجی، کارآمدی سیستم و سبب کاهش هزینه ها می شود. البته عوامل محدودکننده ای مانند: نیاز های رو به رشد، محدودیت منابع، تبعات توسعه ناپایدار و دخالت های گاه و بی گاه انسان در چرخه آب موجب بروز نگرانی در زمینه تامین نیازهای آبی جامعه انسانی می شوند. در این مقاله، ارزیابی شبکه پایش کیفی رودخانه های کشور با استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره و با انتخاب چهار معیار اصلی بررسی شد. در معیار مدیریتی و فنی در ایستگاه های پایش آب، زیرمعیار کنترل و اطمینان از کیفیت داده ها، در معیار اجتماعی زیرمعیار پارامترهای کیفیت آب، در معیار اقتصادی زیرمعیار تشخیص آلودگی و در معیار محیط زیستی زیرمعیار بهینه سازی شبکه نظارت در زمان و مکان خاص بیشترین وزن را دارند. هم چنین مقایسه تطبیقی شبکه پایش ایران با شبکه پایش کشورهای منتخب نیز با استفاده از روش ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد. پایش بلند مدت به منظور انجام ارزیابی، آسیبشناسی و بهینه سازی به صورت متوالی منجر به مدیریت صحیح داده‏های خروجی، کارآمدی سیستم و سبب کاهش هزینه ها می شود. لزوم و اهمیت انجام برنامه های پایش کیفیت منابع آب را می توان مترادف با لزوم و ضرورت برخورداری منابع آب از کیفیت مشخص برای مصارف مختلف دانست. بدون انجام برنامه های پایش کیفی آب، اطلاع مستمر از کیفیت منابع آب و روند تغییرات آن ها، برنامه ریزی برای تخصیص منابع آب جهت مصارف گوناگون امکان پذیر نمی باشد. در این تحقیق، شبکه پایش ایران با شبکه پایش تایلند با ضریب 9/0 بیشترین مطابقت را دارد. با شبکه پایش امریکا، کانادا و ژاپن مطابقت نسبتا مطلوبی دارد و نهایتا کمترین میزان مطابقت با شبکه پایش آلمان بدست آمد.