ساختار و کار کرد بند (پاراگراف) و گونه های آن در متون معاصر

بند واحد معنایی بزرگتر از جمله است که بخشی از افاده معنا در متن را برعهده دارد.  مساله این پژوهش آن است که ساختار بند به عنوان یک واحد معنایی چگونه است؛ بند به تنهایی از چه جمله هایی تشکیل شده و هر یک چه نقشی در بند دارند. دیگر آنکه بندهای متفاوت در متن چه نقشی دارند و برای بیان  بهتر معنا، بندها به چندگونه تقسیم میشوند. اجزای تشکیل دهنده هر بند عبارتند از جمله اصلی و جمله های پشتیبان ؛ هر متن  بند مقدماتی، بندهای بدنه و بند نتیجه گیری دارد. از آنجا که هر بند موضوعی نسبتا مستقل را بیان میکند، میتوان آنها را به بند روایی، بند توصیفی، بند علت و معلولی، بند تقابلی و تباینی، بند تشریحی و بند ترکیبی تقسیم کرد. شناخت صحیح اجزاء بند و توان تشخیص بندهای متفاوت در متن به آموزش نگارش صحیح، توان دسته بندی موضوعات، پرهیز از انحراف از موضوع و زیادهگویی و نیز فهم درست متن کمک میکند. نتیجه آنکه با شناخت ساختار بند، می‏توان به طور علمی کارکرد و محدوده بند را تعیین کرد و برای پاراگراف بندی شیوه‏ای مناسب با موضوع متن  اتخاذ نمود.