مبانی قرآنی «حسن معاشرت» در سیره اهل بیت (ع)

حسن معاشرت در اصل تنها جنبه اخلاقی دارد که در محدوده زندگی چه زندگی خانوادگی، فردی، اجتماعی و... رخ می دهد. هدف از حسن معاشرت همان اخلاق نیکو در زندگی اجتماعی است؛ به بیان دیگر خوش خلقی به معنای معاشرت نیکو و برخورد نیک با دیگران است. این صفت اوصاف بسیار با ارزشی است که باید در فرد و جامعه موردتوجه قرار بگیرد و یکی از بهترین عوامل پیشرفت برای فرد و جامعه می باشد که چنین رفتاری هم در قرآن و هم در سیره معصومینD به آن سفارش شده است. از نظر قرآن کریم اصل و اساس رفتار و تعامل در خانواده و میان زن و مرد معاشرت به معروف آمده است. معاشرت به معنای هم نشینی و نشست وبرخاست با دیگران و اختلاط در زندگی با دیگران معنا شده است. حسن معاشرت نیز به معنای خوش رفتاری می باشد. از آنجا که انسان ها ناگزیر از برقراری ارتباط با یکدیگر هستند، باید متخلق به اخلاقی نیکو بوده تا بتوانند در روابط با دیگران خصوصا خانواده داشته باشد