تاثیر مکمل دهی ال-آرژنین بر پاسخ شاخص های پلاکتی به یک جلسه فعالیت تناوبی با شدت بالا در مردان دارای اضافه وزن

بررسی تاثیر مکمل دهی ال-آرژنین بر پاسخ شاخص های پلاکتی به یک جلسه فعالیت تناوبی شدید می باشد.

روش شناسی:

 10 مرد جوان سالم دارای اضافه وزن (2/1±27=BMI) داوطلبانه در تحقیق متقاطع و دوسو کور حاضر شرکت کرده و یک پروتکل فعالیت تناوبی شدید (HIIE) را با مکمل ال-آرژنین یا دارونما در 2 جلسه با فاصله 7 روز انجام دادند. در هر جلسه آزمودنی ها مکمل یا دارونما را به مقدار 075/0 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و بصورت محلول در 400 میلی لیتر آب مصرف کرده و پس از 90 دقیقه، HIIE را بصورت 12 تناوب 3 دقیقه ای بر روی تردمیل (فعالیت: یک دقیقه ،100 درصد vVO2max، ریکاوری: دو دقیقه، 40 درصد vVO2max) انجام دادند. جهت اندازه گیری شاخص های پلاکتی شامل تعداد پلاکت ها (PLT)، درصد پلاکتی (PCT)، میانگین حجم پلاکتی (MPV) و پهنای توزیع پلاکتی (PDW)، قبل از مکمل دهی و بلافاصله قبل و بعد از HIIE، 3 نمونه خونی گرفته شد.

صرفنظر از نوع مکمل، HIIE بترتیب باعث افزایش 29 و 31 درصدی PLT و PCT شد (001>P)، ولی تاثیر معنی داری بر MPV و PDW نداشت (05<P) و مصرف ال-آرژنین 90 دقیقه قبل از HIIE باعث مهار PCT شد (043/0=P) اما تاثیری بر PLT نداشت.

تناوبی بودن و وجود دوره های ریکاوری در پروتکل HIIE باعث عدم افزایش معنی دار MPV و PDW در هر دو جلسه شد که می تواند دلیلی بر ایمن بودن HIIE باشد. مکمل دهی ال-آرژنین قبل از HIIE تنها باعث کاهش PCT شد که با توجه به عدم تاثیرگذاری آن بر سایر شاخص ها، مطالعات بیشتری با دوزهای اثرگذارتر مکمل لازم است.