دولت مدرن و نظام سیاسی تقسیمات کشوری جدید: عامل مهم در توسعه ناموزون و ناپایدار مناطق لرنشین در ایران

دولت رضاشاه، اولین دولت بود که تمرکز در منابع پراکنده قدرت را با از میان برداشتن پراکندگی قدرت های محلی ایجادنمود.به واقع با ایجاد نظام اقتدارگرا مهمترین مشکل دولت-ملت سازی با کم اعتنایی به همزیستی قومیت ها در قالب استان های جدید شکل گرفت. برجای ماندن شکاف های قومیتی به خاطر ندرت منابع، محرومیت نسبی، بی توجهی به قابلیت های بومی، پراکندگی ودور شدن افراداقوام یک دیگر باعث شده تا قوم لرهمچنان محروم بماند. سوال اصلی تحقیق آن است که درنظم جدید قوم لر چه جایگاهی از حیث توسعه یافتگی پیدا کرده است؟با این فرضیه که از ابتدای نظام نوین تقسیمات کشوری نادیده گرفتن لرستانات به عنوان استان های متشخص در ایران به وجود آمده و به سنتی تبدیل شد که حتی پس از انقلاب اسلامی به رغم متشخص گردیدن تنها استان لرستان مسایلی چون پراکندگی وعدم تمرکز لرها در یک منطقه جغرافیایی مشخص منجر به ضعف در شکل گیری کاربست ظرفیت های جمعیتی و به تبع آن پتانسیل های منابع طبیعی یا فقدان آن برای رشد مناطق سکونتی این قوم شده است.