بررسی همبستگی بین هوش معنوی و فرسودگی شغلی در دستیاران گروه های آموزشی بالینی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در همه گیری کووید-19 در سال 1400

فرسودگی شغلی از چالش های سیستم بهداشتی می باشد و دستیاران پزشکی از جمله مهم ترین ارکان ارایه خدمات به ویژه در شرایط همه گیری هستند و هوش معنوی می تواند به عنوان راه کاری برای تسکین فرسودگی شغلی مطرح شود. هدف این مطالعه، بررسی همبستگی بین هوش معنوی و فرسودگی شغلی در دستیاران گروه های آموزشی بالینی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در همه گیری کووید-19 می باشد.

این مطالعه یک پیمایش مبتنی بر پرسش نامه (مطالعه مقطعی) می باشد که در سال 1400  با مشارکت 36 دستیار از سه گروه آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شده است. پرسش نامه های فرسودگی شغلی مسلش و هوش معنوی کینگ برای جمع آوری اولیه داده ها استفاده شد و تحلیل همبستگی با محاسبه ضریب پیرسون (r) و توصیف و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار IBM SPSS ورژن 25 صورت گرفت.

میانگین نمره فرسودگی شغلی 44/84  و میانگین نمره هوش معنوی 69/ 47 بوده است. تولید معنای شخصی  با فرسودگی شغلی همبستگی مستقیم و معنادار داشت که در دستیاران عفونی هم مشاهده شد. در دستیاران طب اورژانس؛ فرسودگی شغلی با هوش معنوی و زیرمقیاس های تفکر وجودی انتقادی و تولید معنای شخصی و آگاهی متعالی، همبستگی مستقیم و معنادار داشته است.

باتوجه به یافته های پژوهش، نیاز به بررسی های بیشتر جهت بررسی همبستگی هوش معنوی و فرسودگی می باشد.