اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر بیان ژن SIRT3 و HSP70 بافت قلب رت های نر نژاد اسپراگ-داولی چاق شده با غذای پر چرب و مبتلا به دیابت

تاثیر تمرین ورزشی در کنترل بیماری دیابت اثبات شده است، اما تفاوت بین نوع تمرین به ویژه  تداومی با شدت متوسط و تناوبی شدید بر مکانیسم های محافظتی بافت قلب هنوز به خوبی شناخته نشده است. لذا هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و تداومی با شدت متوسط بر بیان ژن SIRT3 و HSP70 بافت قلب رت های چاق شده با غذای پر چرب و مبتلا به دیابت بود.

روش شناسی:

 18 سر رت نر نژاد اسپراگ-داولی به مدت سه ماه تحت رژیم غذایی پرچرب و سپس تزریق صفاقی mg/kg 30 استروپتوزوتوسین قرار گرفتند. رت ها بر اساس گلوکز خون در 3 گروه 6 تایی، تمرین تناوبی شدید، تمرین تداومی با شدت پایین، و کنترل تقسیم شدند. همچنین 6 سر رت برای بررسی اثر رژیم غذای پرچرب و دیابت بر متغیر های تحقیق در گروه کنترل سالم بررسی شدند. طول پروتکل تمرینات 8 هفته بود که طی آن گروه تمرین تناوبی در هفته اول 6 و در هفته آخر 12 وهله تمرینی را با شدت 80 تا 85 درصد حداکثر سرعت دویدن انجام دادند. تمرین گروه تمرین تداومی با شدت متوسط شامل دویدن 50 تا 55 درصد حداکثر سرعت بود، که از 25 دقیقه هفته اول به 50 دقیقه در هفته پایانی رسید. در انتها مقادیر بیان ژن SIRT3 و HSP70 در بافت قلب به روش qReal Time PCR اندازه گیری شد. همچنین جهت تحلیل یافته ها از آزمون آنالیزواریانس (ANOVA) یکراهه استفاده شد (05/0>P).

مقادیر بیان ژن SIRT3 در گروه های تدامی با شدت متوسط و تناوبی شدید به طور معنیداری بالاتر از گروه کنترل بود (001/0=P). همچنین مقادیر بیان ژن HSP70 در گروه تناوبی شدید به طور معنیداری پایینتر از گروه کنترل بود (01/0=P). تفاوت معنیداری در مقادیر SIRT3 و HSP70 در تمرین تناوبی شدید و تداومی مشاهده نشد (05/0≤P). 

به نظر میرسد فعالیتهای ورزشی تداومی و تناوبی با افزایش بیان SIRT3 در بهبود عملکرد میتوکندریایی نقش دارند؛ اما با توجه کاهش مقادیر HSP70 در گروه تمرینات تناوبی شدید انجام مطالعات بیشتر در ارتباط با تاثیر تمرینات شدید بر دیگر مکانیسمهای مزتبط با نشانگرهای حفاظتی سلول لازم است.