از افراطی گری تا زیست دموکراتیک دینی (گونه شناسی جریان های اسلام گرای کردی اهل سنت بعد از انقلاب اسلامی در ایران)

مسیله اساسی این پژوهش گونه شناسی جریان های اسلام گرای کردی اهل سنت بعد از انقلاب اسلامی در کردستان ایران است. روش این پژوهش توصیفی تحلیلی است و با استناد به منابع کتابخانه ای و نیز انجام مصاحبه هایی با افراد صاحب نظر و آشنا به تحولات میدانی و تاریخی مسایل کردستان، سعی شده است به گونه شناسی جریان های موجود در کردستان ایران پرداخته شود. از مهم ترین جریان های فکری می توان به مکتب قرآن، سلفی ها، «جماعت دعوت و اصلاح» و تصوف اشاره کرد که خاستگاه اجتماعی فکری در جامعه دینی این منطقه دارند. مکتب قرآن جریانی است که توسط احمد مفتی زاده پایه گذاری شد و درصدد احقاق حقوق کردها از طریق سیاسی برآمد؛ «جماعت دعوت و اصلاح» تحت تاثیر اخوان المسلمین بودند و با رویکردی معتدل، مدنی و در چارچوب قانون به دنبال فعالیت سیاسی هستند؛ سلفی ها با در نظر گرفتن ویژگی های صدر اسلام در جایگاه جامعه ای مطلوب، با بیشتر ظواهر جامعه فعلی به طور رادیکال در ستیز هستند و در راه رسیدن به هدف خود، گاهی راهکارهای افراطی را در نظر دارند. جریان تصوف جریانی معطوف به فرد و عرفان عملی است؛ آنها بر تزکیه فرد و پیروی از شیخ معنوی در برپاداشتن اسلام و دستورات خداوند تاکید می کنند.