تبیین مدل تاب آوری مرتع داران در شرایط خشک سالی

پدیده خشک سالی یکی از بزرگ ترین چالش های عصر حاضر است که کلیه اکوسیستم ها از جمله مراتع را در مقیاس جهانی و منطقه ای تحت تاثیر قرار می دهد. افزایش آسیب پذیری مرتع داران، ضرورت توجه به اندیشه تاب آوری را نشان می دهد. هدف این پژوهش بررسی تحقیقات موجود در زمینه تاب آوری مرتع داران در شرایط خشک سالی و ارایه مدل است. این پژوهش با روش مرور سیستماتیک انجام شد. یافته های مطالعات داخلی و خارجی مرتبط با استفاده از روش هفت مرحله ای Sandelowski و Barroso به صورت سیستماتیک تجزیه و تحلیل شد. بر اساس ملاک های ورود و خروج 30 پژوهش بررسی شدند. برای بررسی شاخص روایی محتوا از روش Waltz و Bausell استفاده شده است. پایایی نیز از طریق ضریب Kappa با مقدار 87/0 محاسبه شد که در سطح توافق عالی قرار گرفته است. نتایج پژوهش منجر به تشکیل مدل جامع با هفت عامل شامل: اقتصادی، اجتماعی، فردی، نهادی، فیزیکی، آموزشی -ترویجی و اکولوژیکی شد که عامل اقتصادی از مهمترین عوامل تاثیر گذار است. مدل حاصل از پژوهش با شناساندن عوامل موثر بر تاب آوری مرتع داران در شرایط خشک سالی امکان بهبود مدیریت بحران، کاهش آسیب پذیری و زمینه های لازم را برای برنامه ریزی مراتع در سطح کشور فراهم می کند.